Perito Moreno

We zijn in El Calafate en zijn nu net terug van ons uitstapje naar de Perito Moreno. Het was nog wel even 70 km rijden. Heen de oude gravelweg, die nu niemand meer neemt. Maar dat was wel een mooie tocht, vooral omdat de steppe in bloei staat. We reden langs een glooiende bergwand en af en toe een huisje. Het hele gebied zover je kan kijken behoort tot één boeren familie. Op een gegeven moment zagen we wel een stuk of 10 condors bij elkaar op een heuvel zitten. Helaas konden we niet dichterbij komen. Aan het eind van de vallei was er een prachtig uitzicht met schitterend kleurenpallet. Er was felgroen jong gras, rood bloeiend gras en velden met roze bloemetjes. Op de achtergrond het blauwe meer en de bergen met sneeuw. Echt geweldig mooi. Daarna door naar de gletsjer. Nog wel even 15 euro entree betalen voor het nationale park. Argentijnen betalen de helft, hoezo discriminatie. Op een gegeven moment was de gletsjer te zien in de verte. Een gigantische ijsmassa van 2.5 km breed komt tussen de bergen naar beneden. Aan het eind botst de gletsjer op het schiereiland, van waar vandaan wij het geheel kunnen aanschouwen. Hierdoor heb je een noord en een zuid wand. Helaas begon het zachtjes te regenen toen wij gingen wandelen. Er is een mooi lang wandelpad van metalen roosters aangelegd, zodat niemand naar beneden kan storten. Af en toe storten gedeeltes ijs met donderend geraas naar beneden. 10 à 15 jaar geleden is er zo’n groot stuk ijs afgebroken, dat die een vloedgolf heeft veroorzaakt. Mensen die op een afstand stonden te kijken werden zo weggespoeld.
Terwijl we onze lunch op een mooi plekje zaten op te eten, kwam er een grote groep bejaarde Argentijnen ons uitzicht verpesten. We dachten dat ze wel gauw weer verder zouden lopen, maar dat bleek toch niet het geval. Sterker er kwamen er steeds meer, terwijl ze ook best even verderop konden staan. Maar uiteindelijk gingen ze toch verder. De regen was inmiddels opgehouden en het zonnetje kwam door. Nu werd het echter wel steeds drukker en was het voor ons tijd om een boottochtje te gaan maken langs de zuid wal. We hadden weer het geluk, dat er weinig wind stond en de zon nu lekker door kwam. De zon scheen mooi tussen de gletsjer spleten en zorgde voor mooi fel blauw licht.
Daarna terug naar het hotel om een beetje uit te rusten, want het is inmiddels al weer vijf uur in de middag. Het blijft heerlijk lang licht. Pas ’s avonds om 10 uur wordt het donker.
Morgen gaan Marianne en ik de hele dag paardrijden in de mooie vallei. Erik onze gids gaat ook mee, want hij wil zien, wat het inhoudt. De rest gaat met een boot de hele dag varen langs nog meer gletsjer mondingen.
Groetjes Paul en Marianne.