Jekaterinaburg naar Irkutsk 21-09-2013
Blijf op de hoogte en volg Paul
21 September 2013 | Rusland, Irkoetsk
Woensdagavond zijn we uit Jekaterinaburg vertrokken. Onze dag in Jekaterinaburg hebben we doorgebracht met door de stad te slenteren, mooie gebouwen en kathedralen te bezichtigen en gewoon van de levendige stad te genieten. Het was ijzig koud, dus we hebben ook regelmatig eet- en koffiepauzes gehouden.
’s Avonds de trein weer in richting Irkutsk. Tijdens deze etappe hebben we 2 dames, die onze coupé bewaken en verzorgen. Het zijn moeder en dochter. Moeder Olga is een forse vrouw, waar je geen ruzie mee wil krijgen. Dochter Tanja is een slanke uitgave en ziet er leuk uit, maar over een paar jaar weet je wel, hoe ze eruit ziet. Het is wel een lange zit. Het landschap is wat opener. Berkenbossen en open veld, vaak moerasachtig en soms heuvels. In Omsk er even uit. Niet te ver weg, want we mogen de trein niet missen. Maar tot nu toe houden ze zich perfect aan de vertrektijden. De tweede avond in de trein, hebben we in de restauratie gegeten. De kaart was hier een stuk uitgebreider dan tijdens de eerste etappe. Dit keer zalm gegeten, die lekker smaakte. Maar de patatjes dropen weer van het vet. Nadat een stel dronken Engelse jongeren de restauratiewagon onveilig kwamen maken, hebben we ons weer teruggetrokken in onze eigen wagon, waar we met onze groep plus enkele Russen zitten. Inmiddels zijn we wel gewend aan het lawaai en schokken van de trein. Dus het slapen gaat steeds beter. Wat wel een nadeel was, de warmte. De Russen stoken het overal superwarm. Laat in de avond passeren we Novosibirsk. Ook hier er even uit. De volgende dag maken we een stop in Krasnojarsk. Daar even het mooie station en het plein ervoor bekeken. Ik weet nog, dat ik al deze plaatsen moest leren bij aardrijkskunde op school. In de namiddag eten op een station gekocht, wat de verkoopster zelf heeft bereid, een worstenbroodje, een pannenkoek met vleesprutje en een pannenkoek met yoghurt. Vervolgens als toetje cranberry bessen, die wel erg zuur smaakten, maar volgens Marianne erg gezond zijn.
Het laatste stuk naar Irkutsk gaat over de onmetelijke Barabinskaja-steppe, een landschap waarin tot aan de horizon slechts gras te zien is, met af en toe een berkenbosje. De Russische dorpjes zien er allemaal hetzelfde uit, houten huisjes met een groentetuin. De huisjes hebben wel een leuke bouwstijl, maar zien er over het algemeen vervallen uit. De jeugd trekt weg van het platteland. Inmiddels zijn we ruim over de helft van het traject.
Vanmorgen ruw gewekt door Connie de reisleidster. Over een uur moesten we eruit. Iedereen stressen. Maar Paul bleef koel en ging gewoon rustig ontbijten. Uiteindelijk zat iedereen ruim op tijd en gepakt te wachten tot we er waren.
Na 5185 km met de trein zijn we dus in Irkutsk aangekomen. Gelukkig waren onze hotelkamers klaar toen we ’s morgens in het hotel kwamen en konden we ons gelijk douchen en schone kleren aantrekken (dat is wel fijn na 3 nachten en 2 dagen alleen een klein wasbakje tot onze beschikking gehad te hebben. Irkutsk is de hoofdstad van Centraal Siberie en ligt aan de oevers van de rivier de Angara. We hebben vanmiddag door de stad gewandeld en de bezienswaardigheden gezien. Het is wel een grauwe stad, maar ook wel met mooie gebouwen. Veel grote gebouwen zijn mooi opgekapt. Er staan ook nog traditionele houten huizen, waar zelfs hele wijken van zijn. Van buiten lijkt het alsof ze door hun vervallen staat, niet bewoond zijn, maar dat zijn ze wel. Het station is ook een mooi gebouw. Vanaf de rivierkant waar ons hotel aan ligt, zie je het station aan de overkant van de rivier liggen. Het lijkt wel een modelspoorbaan. Lenin staat hier nog wel opzijn sokkel, maar voor de rest is er weinig, wat nog aan de Sovjet tijd herinnnerd.
Morgen gaan we naar het Baikalmeer, een meer dat net zo groot is als Nederland en op zijn diepst 1620 meter, ’s winters is het meer tot een diepte van 3 meter bevroren. Het verhaal gaat dat het water uit het meer schoner is dan het water, dat bij ons uit de kraan komt (in Nederland) door de vele soorten sponzen, die er leven en het water filteren.
Morgenavond gaan we met de trein verder naar Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolie, daar stappen we uit en begint onze trektocht door Mongolie.
Liefs vanuit een koud Siberie,
Paul en Marianne
’s Avonds de trein weer in richting Irkutsk. Tijdens deze etappe hebben we 2 dames, die onze coupé bewaken en verzorgen. Het zijn moeder en dochter. Moeder Olga is een forse vrouw, waar je geen ruzie mee wil krijgen. Dochter Tanja is een slanke uitgave en ziet er leuk uit, maar over een paar jaar weet je wel, hoe ze eruit ziet. Het is wel een lange zit. Het landschap is wat opener. Berkenbossen en open veld, vaak moerasachtig en soms heuvels. In Omsk er even uit. Niet te ver weg, want we mogen de trein niet missen. Maar tot nu toe houden ze zich perfect aan de vertrektijden. De tweede avond in de trein, hebben we in de restauratie gegeten. De kaart was hier een stuk uitgebreider dan tijdens de eerste etappe. Dit keer zalm gegeten, die lekker smaakte. Maar de patatjes dropen weer van het vet. Nadat een stel dronken Engelse jongeren de restauratiewagon onveilig kwamen maken, hebben we ons weer teruggetrokken in onze eigen wagon, waar we met onze groep plus enkele Russen zitten. Inmiddels zijn we wel gewend aan het lawaai en schokken van de trein. Dus het slapen gaat steeds beter. Wat wel een nadeel was, de warmte. De Russen stoken het overal superwarm. Laat in de avond passeren we Novosibirsk. Ook hier er even uit. De volgende dag maken we een stop in Krasnojarsk. Daar even het mooie station en het plein ervoor bekeken. Ik weet nog, dat ik al deze plaatsen moest leren bij aardrijkskunde op school. In de namiddag eten op een station gekocht, wat de verkoopster zelf heeft bereid, een worstenbroodje, een pannenkoek met vleesprutje en een pannenkoek met yoghurt. Vervolgens als toetje cranberry bessen, die wel erg zuur smaakten, maar volgens Marianne erg gezond zijn.
Het laatste stuk naar Irkutsk gaat over de onmetelijke Barabinskaja-steppe, een landschap waarin tot aan de horizon slechts gras te zien is, met af en toe een berkenbosje. De Russische dorpjes zien er allemaal hetzelfde uit, houten huisjes met een groentetuin. De huisjes hebben wel een leuke bouwstijl, maar zien er over het algemeen vervallen uit. De jeugd trekt weg van het platteland. Inmiddels zijn we ruim over de helft van het traject.
Vanmorgen ruw gewekt door Connie de reisleidster. Over een uur moesten we eruit. Iedereen stressen. Maar Paul bleef koel en ging gewoon rustig ontbijten. Uiteindelijk zat iedereen ruim op tijd en gepakt te wachten tot we er waren.
Na 5185 km met de trein zijn we dus in Irkutsk aangekomen. Gelukkig waren onze hotelkamers klaar toen we ’s morgens in het hotel kwamen en konden we ons gelijk douchen en schone kleren aantrekken (dat is wel fijn na 3 nachten en 2 dagen alleen een klein wasbakje tot onze beschikking gehad te hebben. Irkutsk is de hoofdstad van Centraal Siberie en ligt aan de oevers van de rivier de Angara. We hebben vanmiddag door de stad gewandeld en de bezienswaardigheden gezien. Het is wel een grauwe stad, maar ook wel met mooie gebouwen. Veel grote gebouwen zijn mooi opgekapt. Er staan ook nog traditionele houten huizen, waar zelfs hele wijken van zijn. Van buiten lijkt het alsof ze door hun vervallen staat, niet bewoond zijn, maar dat zijn ze wel. Het station is ook een mooi gebouw. Vanaf de rivierkant waar ons hotel aan ligt, zie je het station aan de overkant van de rivier liggen. Het lijkt wel een modelspoorbaan. Lenin staat hier nog wel opzijn sokkel, maar voor de rest is er weinig, wat nog aan de Sovjet tijd herinnnerd.
Morgen gaan we naar het Baikalmeer, een meer dat net zo groot is als Nederland en op zijn diepst 1620 meter, ’s winters is het meer tot een diepte van 3 meter bevroren. Het verhaal gaat dat het water uit het meer schoner is dan het water, dat bij ons uit de kraan komt (in Nederland) door de vele soorten sponzen, die er leven en het water filteren.
Morgenavond gaan we met de trein verder naar Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolie, daar stappen we uit en begint onze trektocht door Mongolie.
Liefs vanuit een koud Siberie,
Paul en Marianne
-
21 September 2013 - 17:09
Cees:
Prachtig verhaal weer, jullie maken een leuke tocht en leggen veel kilometers af met die trein.
Veel plezier nog en tot snel. -
22 September 2013 - 08:37
Tess:
Heerlijk om straks (hoe mooi zo'n treinreis ook is) er weer uit te mogen en op eigen (paarde)kracht weer verder te mogen reizen.
Behalve dan de soms mooie steden lijken de landschappen die jullie onderweg meemaakten niet bijzonder aantrekkelijk. Wel ongelooflijk dat jullie al zo'n afstand hebben afgelegd. Heb zelf nog steeds het gevoel dat jullie pas vorige week vertrokken.
Misschien zegt dit iets voor mijn tijdsgevoel door de drukte hier ;)
maar dat vertel ik later wel.
Liefs en goede nachtrust in jullie Yurt/Ghert of hoe heet zo'n Mongoolse tent ook alweer. -
22 September 2013 - 19:22
Annelies:
Leuk om zo mee te mogen reizen!! En leuke foto's!! groetjes, Erik en Annelies -
22 September 2013 - 21:14
Cor:
Dag tortelduifjes
Reis is heel herkenbaar; alsof we er weer in zitten.
Hebben jullie nog niets van criminelen gezien? Dat vond ik toen zo opvallend (of misschien zijn ze bang voor jullie?).
Let in ieder geval goed op. Nog veel reisplezier en tot ziens.
Ine en Cor -
23 September 2013 - 22:39
Ruud:
Hallo Marianne en Paul,
Wat een geweldige reis, en wat een afstanden! Fijn dat we het zo een beetje met jullie mee kunnen maken, veel plezier met jullie trektocht door Mongolie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
