De eerste dagen in Cuba

Santa Clara 9 april,
Onze reis ging voorspoedig, behalve een lekke kerosineleiding (met als gevolg 3 kwartier vertraging, een kapotte elektrakar (waardoor we lang in het vliegtuig moesten blijven zitten toen we geland waren), waren de 10 uur eigenlijk zo voorbij. Ons hotel in Havana lag midden in de oude wijk en daar zijn we de eerste avond doorheen geslenterd. De volgende dag zijn we door het oude Havana met een gids gewandeld en dat was leuki. Daarna nog met een brommertaxi door de stad getoerd, hotel Nacional bezocht (waar de rijken der aarde regelmatig logeren). Heerlijke kreeft in een prive restaurant gegeten. Wij vinden Havana een leuke, gezellig stand met gezellige pleintjes. Er staan allemaal koloniale panden, waarvan helaas vele erg verwaarloosd zijn, maar de panden die opgeknapt zijn, zijn prachtig. Ook doet dit niets af aan de gemoedelijke sfeer die er heerst. Er rijden heel veel oude jaren 50 auto´s rond. Je kijkt je ogen uit. De volgende dag reden we door naar Vinales, dat was een gezellige rit. Bij het autoverhuurbedrijf hadden we gezelschap gekregen van een Italiaans paar, dat vroeg of ze ons achterna mochten rijden, Havana uit. Dat ging prima, we reden maar een keer verkeerd en kwamen toevallig ook weer goed uit. Onder een brug werden we aangehouden door iemand in een uniform die vroeg of we iemand mee konden nemen, omdat de bus of vrachtwagen panne had. We kregen Jenny in de auto, een gezellige Cubaanse dame die engineer op een tabaksplantage was. Zij nodigde ons uit om daar te komen kijken, want dat was op de weg naar Vinales. Dat hebben we gedaan. Onze Italiaanse vrienden gingen niet mee, want die moesten ook weer terug naar Havana die dag en moesten door naar Vinales. Na de tabaksplantage, waren we Jenny kwijt, maar even later kregen we Ariel, een gids uit het nationaal park, die ons op een kruispunt zag twijfelen en ons de goede weg wees. Tuurlijk mocht ook hij toen meerijden. Hij nodigde ons uit voor een glas koude ananassap bij het restaurant van zijn neef. Dat deden we uiteraard. Onze casa particulara in Vinales is een knusse kamer bij Estrella en Miguelito. s ´avonds nuttigen we het diner op het prive terras in de achtertuin,. Bij de buurman staat een paard in de tuin, achter in het weiland lopen kippen en honden en in de tuin van de andere buurman loopt een groot varken. Estrella kookt heerlijk en wij smullen. De weg waar wij aanzitten is omringd door kleurrijke kleine huisjes. Veel daarvan zijn casa particulara. De huisjes hebben aan de voorkant een veranda waar 2 of 4 schommelstoelen staan, dus jullie kunnen wel raden waar wij s ´avonds onze koffie drinken. In Vinales zijn wij gaan paardrijden. Dat zouden we doen met Ariel, maar die kwam niet opdagen. Gelukkig konden we via een bureautje een gids regelen en met onze gids Bolo hebben we een prachtige tocht door de Vinales gemaakt. We mochten zelf ons tempo bepalen. Wij reden voorop en Bolo erachteraan. Als we zin hadden om te galloperen deden we dat. Met de bergen van de Vinales op de achtergrond, de tabaksvelden en de grote schuren waar de tabak gedroogd wordt, was het een plaatje.
Vandaag hadden we een lange reisdag die nog langer werd dan gepland. We moesten weer terug naar Havana, en kwamen per ongeluk midden in Havana terecht. Dat was niet de bedoeling, maar het staat hier enorm slecht, of liever gezegd helemaal niet aangegeven. We hebben daar een tijd rondgedwaald. Bij de tweede keer vragen, kregen we een grote stevige Cubaan in de auto die ons wel even naar de snelweg zou begeleiden. Hij was judoleraar van het Nationale team en dat was ook wel te zien. Na een minuut of 20 waren we eindelijk bij de snelweg en zette we onze vriendelijke Cubaan af. We hebben hem onze fles wijn gegeven, die hadden we gekregen in het 1e hotel als huwelijkscado. Daarna was het nog even spannend omdat het tankstation waar we wilden tanken zonder benzine zat. Een vriendelijke Cubaan keek naar onze benzinemter en gaf aan dat we het volgende station wel zouden halen. Dat klopte. De snelweg hier is driebaans en dat is maar goed ook. Niet omdat het zo druk is met verkeer, want dat is er nauwelijks. De drie banen zijn erg handig om alle kuilen te ontwijken, want daar stikt het van. We rijden eigenlijk continu op de linkse baan, die is het beste en dan hoeven we niet elke keer om de paardenkarren en al het andere langzame verkeer op de snelweg te slalommen.
Onze overnachtingsplek is nu totaal anders dan in Vinales. Het is een groot soort resort met huisjes en een groot zwembad. We voelen ons bijna toerist.
Morgen gaan we naar Remedios, we zijn beniewd wat we daar onderweg weer oppikken en hoe we daar komen.
Liefs, Paul en Marianne