26 oktober naar Pendolo aan het Poso meer
Een erg lange reisdag over slingerende bergwegen met veel oerwoud eromheen en een klein stukje langs de kust. We hebben regelmatig pauzes, maar je wordt wel stijf van zo’n lange rit, vooral na onze meerdaagse wandeltocht.
Geluncht op een overdekt terras boven een grote karpervijver met uitzicht op de groene sawa’s. Hier zijn de sawa’s allemaal nat en zijn de rijsthalmen al groot. Onderweg bij een kleine waterval gestopt, waar een familie zichzelf aan wassen was en de was aan het doen was. De kinderen hadden veel lol. Een groep Indonesische (?) meisjes en jongens, die ook in een busje aan het reizen waren, wilden allemaal met ons op de foto en hadden daarmee de grootste lol. Sowieso lachen de mensen veel. Onze chauffeurs, Boy en Tojo maken regelmatig grapjes met elkaar (waar wij natuurlijk niets van begrijpen) en liggen dan dubbel.
In het donker kwamen we aan. Een deel van de groep, waaronder wij hadden leuke hutjes aan het meer, de anderen hadden wat minder leuke kamertjes grenzend aan de binnenplaats. De eigenaresse, een flinke Indonesische dame, liep rond met haar hondje Chico en maakte regelmatig foto’s van ons. Behalve wij waren er geen gasten. Onderweg had Brenda al eten besteld in een restaurantje in het plaatsje en daar zijn we ’s avonds heengelopen.
Voor het eten hebben we nog even op het strandje voor ons hutje gezeten, uitkijkend over het meer. Er waaide een koel briesje. Na het eten hebben we nog op de veranda van ons hutje gezeten.

Brenda had al aangegeven dat het eten in het hotel niet zo goed was. Ons ontbijt bestond uit een niet lekkere pannenkoek en watermeloen. Terwijl wij aan het ontbijten waren, waren timmerlui bezig om de keuken (?) uit te breiden. Ook hier maakte alles weer een vervallen indruk. Erg jammer, want de ligging van de accommodatie is prachtig.

27 oktober naar Tentana
Dit keer een wat kortere reisdag, 4 uur. Onderweg kregen we de gelegenheid om even de benen te strekken door een dorpje door te lopen. De twee busjes haalden ons iets verderop weer op. Op houten planken lagen neutraal en synthetisch roze gekleurde soort pizza’s (zonder vulling). Behalve onze reisbegeleidster Brenda, hebben we ook reisgenoot Benno in de groep. Benno is van Indonesische komaf en spreekt een goed woordje Indonesisch. Het bleek dat er kroepoek te drogen lag. De synthetisch gekleurde kroepoek kwam door kleurstof. Verderop in het dorp zagen we een kuikentje dat blijkbaar in deze kleurstof gevallen was, want dat was helemaal roze.

De volgende stop was bij een schooltje, waar namens de groep ballen en pennen uitgedeeld werden. Een van onze groepsgenoten ging een leslokaal in en begon ‘les’ te geven. De kinderen moesten hun naam zeggen en dan schreef hij het op. De kinderen lagen dubbel van het lachen als hij hun naam fout opschreef (wat nogal eens gebeurde). Toen ging Peter naar de tactiek om de kinderen één voor één naar voren te roepen en hun naam zelf op te laten schrijven. De kinderen doken vervolgens onder de tafels om daar onderuit te komen. Het was erg grappig om te zien hoeveel lol zij (en wij) hadden.
De lunch was deze keer bij de rivier, waar je beneden ons vissen zag zwemmen, in afgezette bassins. Verser dan hier kon je de vis niet krijgen op je bord.

Op het programma stond vanmiddag een bezoekje aan een waterval. Wij hadden daar geen zin in. Het was een uur heen en een uur terug rijden en we zitten al genoeg in de bus te hobbelen. We zijn dus relaxt in ons hotel gebleven en hebben gelezen op de veranda voor onze kamer. Nadat ik ontwaakt was van mijn dutje, zijn we nog even Tentana ingelopen. Je schijnt hier paling als specialiteit te hebben, maar daar is het helaas het seizoen niet voor.

Morgen gaan we met 4-w jeeps de Bada vallei in.