Een wandeling bij een afgelegen klooster

12 september naar Telavi
Vandaag op weg gegaan naar de wijnregio Kakheti, via David Gareja, kloostercomplex boven op een berg aan de grens met Azerbeidzjan. Het landschap naar David Gareja is uitgestrekt, heuvelachtig en is steppeachtig en lijkt op het landschap in Mongolie. We zijn slechts een dorpje tegengekomen. Ook dat zag er verlaten uit. Een pools stel is hier een restaurant begonnen, met geimproviseerd meubilair, zo ook een bankje waarvan de zitting een surfplank is. Er staan veel onafgebouwde huizen, alleen het betonnen deel van het huis staat er en dat geeft een doodse indruk. We hadden ook niet het idee dat er nog veel mensen woonden en zagen alleen twee oude vrouwtjes die het wel leuk vonden dat er toeristen kwamen. David Gareja is een bezienswaardigheid en omdat dit de enige koffiestopplaats onderweg was, waren wij niet de enige buslading toeristen. Maar dat deed niets af aan de charme van het desolate plaatsje. 

Toen we Tbilisi uitreden vanochtend, kwamen we langs het hoofdbureau van de politie, helemaal van glas en staal. Dat glas hebben ze bewust zo gedaan, staat symbool voor het imago van de politie: transparant. Volgens George, onze Georgische reisbegeleider, is de politie inderdaad tegenwoordig niet corrupt en aardig.

We hebben onderweg in een supermarkt boodschappen gedaan voor de lunch, want onderweg zouden we niets tegenkomen waar we konden lunchen.

Een van de kloosters in dit gebied is nog bewoond: het Lavra klooster en dat klooster is gesticht door David Gareja. Die bouwde hier een grottenklooster, bestaande uit een serie cellen in de wand van de kloof. We zijn naar boven gelopen, een steile klim, maar bovenop de berg hadden we een prachtig uitzicht op het als een verlaten woestijn aandoend landschap, dat deels in Azerbeidzjan ligt. Aan die kant van de berg lagen ook de kerkgrotten, beschilderd met mooie fresco’s. 
Dit gebied was in de Sovjettijd een schietterrein van het rode leger en de kloosters waren blijkbaar een goede schietschijf. Ook zijn de prachtige fresco’s voor een groot deel bekrast door mensen die zo nodig in moesten kerven dat ze daar geweest waren. 
Via de andere kant van de berg zijn we weer teruggelopen. Onderaan de berg stond een Volkswagen Beatle met in de kofferbak een volwaardige professionele koffiezetmachine: espresso, cappuccino, latte machiato. Vers gezet. Dus: wij een heerlijk bakje cappuccino uit de kofferbak van een VW Beatle, op een stenen muurtje opgedronken: welverdiend na deze inspanning.

Hierna was het nog een paar uur rijden naar onze overnachtingsplek, een guest house in Telavi.