Op sneeuwschoenen naar de ijsgrot

Vanmorgen uitgeslapen en rustig ontbeten, want we moesten pas om half elf op pad. We werden opgehaald door Eva, onze gids voor de wandeltocht naar de ijsgrot. Er was ook nog een Deens echtpaar mee van onze leeftijd. Het bleek dat de wandelroute toch anders ging dan die van de sneeuwscooters en de snowcat. Zodoende moesten we sneeuwschoenen aan. Dat bleek geen overbodige luxe, want anders zakte je behoorlijk diep weg in sneeuw. Eva had ook nog de hond van haar baas bij zich. Dit was een gepensioneerde sledehond. Het bleek een behoorlijke tocht omhoog te zijn naar de gletsjer. We pauzeerden regelmatig, maar voor mij en Marianne toch wat te lang. De Deense vrouw had het nodig vanwege haar conditie en ze had tevens de pech dat een sneeuwschoen kapot ging. Gelukkig bracht de sporttape van Marianne uitkomst en kon de sneeuwschoen provisorisch gemaakt worden. Het weer was ok. Het sneeuwde af en toe wel, maar er stond voor het eerst geen wind, dat maakte het wel aangenaam. Na 2 uur waren we uiteindelijk bij de grot. Er was net een kleine groep (3 personen) ingegaan, dus wij gingen naar de andere grot. Helaas was de ingang dicht gesneeuwd en Eva had geen schep bij zich om het uit te graven. Dus toen toch maar de andere grot in. De sneeuwschoenen moesten uit en stijgijzers werden onder gebonden. Ook een helm met hoofdlamp moest op.
De ingang van de ijsgrot was erg smal en liep steil naar beneden. Ik gleed een stukje op mijn billen naar beneden en kon nog net op tijd stoppen, voordat ik op Marianne botste. Daarna kwamen we echt in de ijsgrot. Dit is in de zomer een ondergrondse rivier van smeltwater, die allerlei mooie vormen in het ijs heeft uitgesleten. De hele weg was erg smal en nauw. Je moest niet al te dik zijn en ook niet claustrofobisch. Maar het was echt heel mooi. Halverwege hebben we nog thee en koffie gehad van Eva, met een koekje. Gelukkig hadden Marianne en ik lunch meegenomen. Een boterham met kaas en zalm vanaf het ontbijt. Aan het eind van de grot ging de gang steil naar beneden en moesten terug. Eenmaal weer buiten was het harder gaan sneeuwen en was de wereld weer wit om ons heen. Daardoor zag je het spoor niet zo goed meer. Maar op de sneeuwschoenen liep het toch wel makkelijk naar beneden. Halverwege stopte het met sneeuwen en was er weer goed zicht. Af en toe kwamen er skiërs naar beneden. Er is hier maar 1 skilift en die is voor de kleine kinderen om het te leren. Voor de rest moet je omhoog lopen en kan je dan naar beneden skiën. Uiteindelijk waren we om half vier weer terug. Het was een leuke en mooie ervaring. Ook het lopen op sneeuwschoenen was een nieuwe, maar erg leuke ervaring.

Morgenmiddag vliegen we weer terug naar Tromso, stappen we ’s avonds op de Hurtigruten en gaan we door de Lofoten varen naar Svolvaer.