Aitutaki 4 november

Aitutaki 4 november

Vandaag is alweer de laatste dag op Aitutaki en de Cook eilanden.

De vlucht eergisteren hier naartoe ging voorspoedig. Het was op Rarotonga even droog. Met een klein Saab propellervliegtuig, waar ongeveer 30 personen in konden, vlogen we in 45 minuten naar Aitutaki. Het inchecken was net instappen in een bus, nergens controles, ook niet je handbagage. We kregen een soort bonnetje mee als incheckbewijs en voor onze zitplaats.
Onderweg was niets te zien, want het wolkendek was erg dik. Ook op Aitutaki regende het. Ons resort (een aantal bungalows en restaurant) ligt vlakbij het vliegveld, dus met 5 minuten waren we er. Zo dicht als we bij het vliegveld zitten, we merken er niets van, soms een gebrom in de verte als er een vliegtuig aankomt, maar meer niet.
De regen is die gehele dag en nacht niet meer opgehouden, gieten en harde wind. Zelfs het kleine stukje van onze bungalow naar het restaurant leverde ons met paraplu een nat pak op. Op land kon het water niet snel genoeg weg, dus alles stond onder water. Gelukkig staat onze hut op palen. Het makkelijkst was op blote voeten naar het restaurant te gaan.

Inmiddels zijn we er wel achter, dat we op het mooiste stukje van het eiland zitten. Vanuit ons huisje kijken we schuin naar de lagune. Deze lagune heeft allerlei kleuren blauw en wit, wat je zelfs tijdens de regen goed kon zien. De kleuren veranderen met eb / vloed. Omdat we aan de leikant zitten, is er wel een lekker windje, maar niet de harde Zuid oosten wind, die op de oostkant waait. De lagune is heel kalm, met mooie strandjes. Het restaurant van ons resort kijkt uit op de lagune.

Gisteren was het nog niet duidelijk of de regen ging stoppen, toch maar een snorkel tocht geboekt. Gelukkig stopte de regen om acht uur en kwam er een vaag zonnetje door, dat de boel meteen behoorlijk opwarmde. De buien bleven wel steeds weer komen, maar er was ook een beetje zon. Zodoende mooi kunnen snorkelen. Ook hier vonden wij het koraal niet bijzonder, maar de bemanning van de boot had grote vissen (tot bijna 1 meter lang) gelokt, die ook tijdens het snorken dicht langs zwommen. Wat ook heel bijzonder was, waren de grote doopvond schelpen, die half geopend waren. Hier ook wel veel mooie kleurrijke kleine vissen. We zijn de hele lagune doorgevaren (zeker 10 km) naar one foot eiland. Daar kregen we weer een prima lunch. Ook heb ik (Paul) daar een stempel van een voet in mijn paspoort laten zetten. Voor de collectie, ik heb er al 1 van een postkantoortje in Alaska en 1 van het zuidelijkste postkantoor ter wereld op Vuurland.

Vandaag was een prachtige zonnige dag. Een uit de folders. ’s morgens zijn we met de fiets het eiland rond gefietst. Op de weg was nauwelijks verkeer. Af en toe een auto en wat scooters. Heel wat anders dan op Rarotonga. De enige mensen, die hier fietsen zijn toeristen. De Polynesiërs, gaan vooral met de brommer. Dat is ze ook wel aan te zien. Ik heb geen enkele slanke local gezien, maar wel van gezet tot moddervet en obesitas. Ze zijn wel heel vriendelijk en als je fietst, trek je wel hun aandacht. Na onze fietstocht was het luieren aan het strand. Marianne is nog even met een kano weggeweest en we hebben ook nog even gesupt. Staan op een surfplank met een peddel. Dat viel mij toch nog wel tegen. Marianne kon er sneller mee uit de voeten.

Helaas ben ik steeds weer prooi van de muggen, die me volop moeten hebben, vooral als het windstil is.

Zojuist weer lekker vis in ons restaurant aan de lagune gegeten. De serveerster snapt na drie dagen nog steeds niet dat we niet zoveel willen eten, want als we alleen een hoofdgerecht bestellen, zegt ze verbaasd “Is dat alles” . We krijgen het hoofdgerecht al niet op, zoveel is het.

Morgen naar Nieuw Zeeland.