Whakatane

Eergisteren van Paihia in een stuk door naar Thames gereden. Daar hadden we een leuke B&B met een mooi uitzicht. We waren er al om half twee, dus tijd over om naar de andere kant van het Coromandel schiereiland te rijden om de Cathedral Cove te gaan bekijken. Via een mooie zeer kronkelige weg kwamen we na een uurtje rijden bij een steile rotskust. Inmiddels regende het, wat als voordeel had, dat er nog plaats was op de kleine parkeerplaats het dichtst bij de cove. Het was van de parkeerplaats nog drie kwartier wandelen. Ondanks de regen waren er toch nog best wel wat mensen op het wandelpad. Vanaf het mooi aangelegde pad dat zich door een weelderige vegetatie slingerde, hadden we mooie uitzichten. Ook zagen we geregeld een grappige hoender achtige vogel, de Canadese quail. Het mannetje heeft een leuke naar voren uitstekende kuif. Op het strand aangekomen was daar meteen een grote grot, de Cathedral Cove. Het was net tussen eb en vloed in en het werd eb, waardoor we de grot in konden en doorlopen naar het strandje aan de andere kant. Het is hier een mooi stukje natuur. Inmiddels was de regen opgehouden. Op de terugweg ook nog even naar stingray bay gelopen, een strandje dat iedereen oversloeg. Hierna in 1 keer teruggereden om voor donker in Thames te zijn. Daar besloten we pizza te gaan eten in een pizzeria. Toen we binnen kwamen hing er een vreemde sfeer. Er was niemand. Gelukkig kwam er toch nog een ober van achteren. We vroegen de kaart voor de pizza’s, maar die had hij niet, want de oven was kapot. Hij had alleen maar pasta. Nou dan maar lasagna dacht ik. Dat was er ook niet. Uiteindelijk toch nog een lekkere vispasta gegeten. Iets te drinken was er volgens mij ook niet want we kregen een fles kraanwater en verder vroeg de ober niets. Volgens mij zat Al Capone in de keuken zijn geld wit te wassen en was hij niet geïnteresseerd in eters. Op straat liepen her en der verklede figuren, want het steampunk festival was in Thames. Steampunkers gaan gekleed in victoriaanse stijl behangen met attributen van de industriële revolutie. Helaas hadden we ’s morgens de optocht gemist. We hebben foto’s gezien en die waren erg leuk, net of je in de film “Mad max” zat. De eigenaren van onze B&B waren ’s avonds ook verkleed van het feest teruggekomen. Ze zagen er leuk uit.

De volgende dag was een reisdag naar Whakatane. Onderweg nog een wandeling gemaakt langs een riviertje, die zich door een kloof slingerde. Daar werd vroeger goud gewonnen. En de overblijfselen van de mijn waren nog duidelijk aanwezig. Omdat het zondag was, was het erg druk. We konden nog net een parkeerplaatsje bemachtigen. Halverwege de middag aangekomen in Whakatane. We zitten weer in een mooi motel. De motels zijn erg handig. Een grote kamer met een keukentje en eettafel. Vanuit dit motel wordt onze tocht van vandaag naar White Island geregeld. We hadden in Nederland al geboekt.

Gelukkig was het vandaag prachtig weer, want afgelopen twee dagen was de tocht niet door gegaan. White Island is de top van een vulkaan, die nog net boven water uitsteekt. Het eiland ligt ca.50 km uit de kust. Met onze snelle boot waren we er in anderhalf uur. Omdat we niet aan wal konden aanleggen met de boot moesten we met een zodiac op het eiland afgezet worden. Het water was nogal ruw, maar alle ca 50 personen van onze boot bereikten droog het eiland. We hadden een helm, zwemvest en gasmasker gekregen. Het eiland, met name de krater was hevig aan het stomen. We gingen in twee groepen naar de krater. Er waren ook al 3 helikopters met toeristen aanwezig. De kraterbodem had allerlei prachtige kleuren. Natuurlijk geel van de zwavel, maar ook rood en wit. Het water had nog verschillende kleuren blauw. Erg mooi om te zien.
Hierna weer terug naar de boot en terug naar Whakatane. Het was nog steeds prachtig weer, ca 20oC.