Fjorden, walvissen en een watervliegtuig

In Wanaka hebben we lekker vakantie gehouden. Overdag was het prachtig weer, ca.25oC. ’s avond viel er wat regen. De eerste dag hebben we een mooie wandeling gemaakt naar Rocky Mountain. Wel berg op, maar de uitzichten over het meer waren prachtig. Inmiddels zijn we het lopen goed gewend, dus berg op geen probleem en ook geen spierpijn meer. Uiteindelijk hebben we drie uur gelopen. Vanwege het voorjaar staan veel bomen en planten in bloei, erg mooi.
De dag erna ook wat gewandeld, maar nu langs het meer. De hoge bergen met sneeuw vormen een mooi decor.
Gisteren hebben we afscheid genomen van ons prachtige appartement en zijn we via de Cardrona pas naar Te Anau gereden. Eerst stegen we geleidelijk via een mooi dal naar de pas. We hadden niet in de gaten, dat we al zo hoog zaten. Wel kon hier in de winter geskied worden. We reden langs grote velden bloeiende lupines. Ineens waren we boven en hadden een prachtig uitzicht over het dal met Queenstown. Maar eerst nog wel even afdalen via vele haarspeldbochten. Daarna lieten we de zuidelijke Alpen achter ons en reden we door een glooiend weidelandschap met vooral schapen, maar ook herten. Die laatste worden gehouden voor hun malse vlees. Vroeg in de middag kwamen we in Te Anau aan, aan de rand van Fjordland.

28 november vroeg opgestaan, want om 7 uur werden we al opgepikt door de bus voor ons tochtje naar de Doubtful Sound. Dit is een moeilijk te bereiken fjord. Er gaan dan ook maar relatief weinig tours naar toe. De meeste mensen gaan naar Milford Sound. Eerst moesten we met de bus naar het dorpje Manapouri, zo’n 40 minuten rijden. Daarna 3 kwartier met een snelle catamaran over lake Manapouri. Dit meer is misschien wel het mooiste meer van Nieuw Zeeland. Van het heuvellandschap vaar je zo het steile fjorden gebied in. Het was prachtig weer. De wolkenflarden hingen gedeeltelijk laag tegen de steile bergen aan, wat mooie vergezichten opleverde. Aan het einde van het meer is een weg via de Wilmot pas aangelegd naar de Doubtful Sound. Dit is de enige weg in NZ die niet met de rest van het wegennet is verbonden. Hij is gebouwd vanwege de waterkrachtcentrale, waarbij het water uit lake Manapouri via een pijpenstelsel in de Doubtful fjord stroomt. Met 2 bussen gingen we in ca. een half uur van het meer naar de Doubtful Sound. Daarna met een mooie grote catamaran de Sound in. Het was een schitterende rondvaart. De machtige bergen die bijna loodrecht uit het water oprezen, waren een lust voor het oog. Aan het einde van de fjord (na ca.40 km) voeren we nog een stukje de Tasman Zee op en ja hoor het geluk was met ons. In de verte zagen we uit zee springende Bultrug walvissen. De schipper verlegde meteen zijn koers daar naar toe. Uiteindelijk hebben we er twee dichtbij gezien. Helaas niet meer uit het water springend, maar het waren de eerste walvissen, die ze dit seizoen zagen. Op de weg terug vlak langs een eilandje gevaren met pelsrobben en wat pinguïns. Het was in de fjord wel wat meer bewolkt, dan landinwaarts, maar het weer was nog prima. Het is hier al dagenlang mooi weer, terwijl dit het regen rijkste deel is van NZ. De meeste regen valt zelfs van november t/m januari. Nadat we bijna terug waren in Deep Cove voeren we nog een zijarm in. Aan het einde werd de motor uitgezet en moest iedereen stil zijn. Prachtig om de stilte te ervaren. Op de terugweg werd het steeds warmer, 27oC en om 15.00 waren we weer terug in Te Anau.
Vlak voor ons appartement ligt een watervliegtuig. Marianne wilde gisteren al een rondje vliegen, maar toen ze het vliegtuigje weer zag, moest ze ermee weg. Dat was voor mij een prachtig uitgesteld verjaardagcadeau om haar te geven. De piloot zei dat hij over 10 minuten de mysterie toer ging doen en dat we nog mee konden. Met nog 2 Nederlanders gingen we de lucht in. Eerst langs het Te Anau meer en vervolgens een zijfjord in. We vlogen in de fjord tussen de steile bergen.
Vervolgens links een pas over en daarna een scherpe bocht naar rechts een fjord in van het Manapouri meer. Allemaal tussen de bergen, waarop nog een beetje sneeuw ligt. Daarna een stukje over Manapouri lake. De piloot koos een mooi verlaten strandje van een eiland uit en ging op het water daarvoor landen. Vervolgens voer hij naar het strandje en mochten we 20 minuten wat voor ons zelf gaan doen. Heel gaaf met een watervliegtuig naar een verlaten strand te vliegen. Uiteindelijk moesten we weer terug. Dat ging over een bochtige rivier tussen het Manapouri meer en het Te Anau meer. De rivier had allerlei mooie kleuren en heeft ook als decor gediend van de film “Lord of the Rings”. Dit was wel de mooiste dag van onze toch al mooie rondreis.