Hornbill festival en daarna op weg naar Imphal

Khonoma 3 dec 2019

Het was koud op onze kamer gisteravond. Dus we zijn vroeg gaan slapen. Daarom waren we ook weer vroeg wakker. De zon scheen onze kamer binnen. Zodra de zon er is warmt het snel op buiten, maar als de zon achter een wolkje gaat, valt de kou weer over ons heen. Gelukkig was er vanmorgen geen wolkje aan de lucht. Daarom zijn we na het ontbijt een stukje gaan wandelen langs en door de terrassen met allerlei landbouw producten. Het was een prachtige wandeling.
Vervolgens ging het weer naar het hornbill festival. Ditmaal via onze afkort route, zodat we de files in Kohima konden ontwijken. We wilden eerst alleen de ochtend show zien, maar we besloten al snel om ook de middagvoorstelling te kijken. Er waren een paar nieuwe stammen te zien, maar ook die van gisteren. Kortom we hebben genoten van alles wat er te zien was. Nu zitten we weer in onze homestay, waar onze aardige gastfamilie ons eten aan het bereiden is. Marianne heeft last van haar maag en darmen, waardoor zij weinig trek in eten heeft. Het is pas net komen opzetten. Ik heb nergens last van en we hebben allebei hetzelfde gegeten vanmiddag.

Imphal 4 dec.
Omdat we vroeg zijn gaan slapen, waren we ook vroeg wakker. Marianne heeft gisteravond overgegeven, maar voelt zich nu iets beter. Inmiddels zijn we de ontberingen gewend, maar douchen doen we in Imphal wel. We rijden in konvooi met 2 auto’s, want Belgische Christiene gaat ook naar Imphal. Zij moesten nog even terug, want haar chauffeur/gids had zijn slaapzak vergeten. Daar belden ze van de homestay over. Onze nieuwe chauffeur nam bij een kruising ineens een andere afslag. Hij wilde de oude route nemen. Dat leek me geen goed plan, half Kohima in de file staan. Dus hem verzocht om de af kort route nemen. Dat was maar goed ook, want er was weer veel file. Kort na de afslag naar het festival werd de weg weer als van ouds slecht. We hebben het dan wel over hoofdweg nr 1 in dit deel van India. Een nieuw nadeel was wel het stof. Hoewel het niet echt druk was, hingen er behoorlijke stofwolken over de weg. Gelukkig hoefden wij dat niet in te ademen, ramen dicht en airco aan. Om half twaalf waren we ineens bij de grens van Nagaland en Manipur. Daar moesten ze ons paspoort zien en kregen we zelfs een stempel van Manipur erin. Omdat er toch nog wel wat verzetsgroepen actief zijn in Manipur, die onafhankelijkheid willen, is er best veel leger en politie actief. Vanaf de grens ging de weg geleidelijk berg af een dal in. Daarna was er ineens een prachtige asfaltweg. We konden daardoor aardig doorrijden. Maar dat doorrijden is niet ongevaarlijk, want de bestuurders halen de meest achterlijke capriolen uit. Gisteren was het zelfs zo dat we achter een andere auto een bus in de bocht gingen inhalen. Er komt een tegenligger aan en er staat een auto stil in berm aan de overkant. Nou dat paste niet. De auto voor ons kon net langs de bus, wij probeerden dat ook en toen moest iedereen vol op z’n rem. Zonder dat iets geraakt werd, stonden we allemaal stil en klem. Niemand was aan het schelden of maakte zich druk. Een beetje vooruit, achteruit en iedereen kon weer verder.
Het landschap is leuk gevarieerd, lage bergen, rijstvelden en jungle. De rijst is hier al helemaal geoogst. Om 2 uur arriveerden we in Imphal, een lekker drukke stad op een vlakte. We hebben een prachtig hotel. Dat is wel lekker na de kou en de ontberingen van afgelopen dagen. Maar toch begon dat al te wennen. Net ben ik (Marianne wilde niet mee) nog even naar de oorlogsbegraafplaats geweest, want net als in Kohima is hier aardig gevochten in de tweede wereldoorlog. Zowel bij Imphal als Kohima hebben de Japanners verloren en zijn ze daarna teruggedreven en verdreven uit Birma. In het hotel is een bruiloft aan de gang met rijke gasten. Er stond behoorlijk wat zwaarbewapend leger voor de deur. De meesten hebben traditionele kleding aan en vooral de dames dragen prachtige juwelen en mooie kleurige sari’s. Ik heb even gekeken, maar wilde niet uitgenodigd worden, want dan zit ik er de hele avond aan vast.