Imphal, 5, 6 en 7 december

Vanuit Imphal hebben we een bezoek gebracht aan het gebied rond Ukhrul, dat bewoond wordt door de Tankhul Nagas, een stam uit Nagaland. De omgeving was liefelijk. Er worden mooie zwarte potten, borden en mokken gebakken, maar het was de rit van 3 uur heen en 3 uur terug niet echt waard.

Vanaf Khonoma trekken we overigens grotendeels op met een Belgische dame, Christine en haar chauffeur/gids Rupuh omdat we hetzelfde programma hebben tot we naar Kolkata vliegen. Tijdens onze excursie naar Ukhrul hadden we daarbij nog een lokale gids. Wat die voor rol had is ons nooit duidelijk geworden, hij moest regelmatig de weg vragen, vond de zwarte potten zo mooi dat hij 2 grote pannen/potten gekocht heeft en onze gezamenlijke 4 gidsen/chauffeurs hebben meer foto’s en filmpjes gemaakt van het pottenbakken. Zij waren meer onder de indruk dan wij.

Tijdens elke rit met onze huidige chauffeur zitten we nog regelmatig met gekromde tenen door zijn rijkunsten. Hij kust elke keer als we op pad gaan zijn stuur en maakt een soort kruistekens, hopelijk helpt dat en stemt dat een van de Hindoe goden gunstig. 
Bij Jayanta, de chauffeur van het eerste stuk van de reis, sukkelden we regelmatig in slaap. Bij deze rijden we eigenlijk constant mee.
Nu is ook Paul geveld door buikklachten en hij voelt zich niet lekker. Gisterenavond hebben we in ons hotel gegeten en hoewel dit het allerduurste eten van de gehele reis was, was het ook het slechtste en heeft Paul het idee dat zijn malaise grotendeels door het slechte eten komt. Ik heb hetzelfde gegeten en had er gelukkig geen last van (heb mijn portie ziek zijn een paar dagen geleden al gehad). 
Tijdens het avondeten raakten we in gesprek met 2 prachtig geklede Indiase dames (op leeftijd). Zij waren zusters en vormden een dansgroep, reisden de hele wereld over en waren al diverse malen in Holland geweest. We kregen hun gegevens met verzoek om hen te mailen. Dat gaan we dus maar doen als we thuis zijn.

De volgende dag zijn we eerst naar Lake Loktah geweest, dat vooral bekend staat om de drijvende eilanden, die bestaan uit verstrengelde waterplanten. Dat vormt zo’n sterk geheel dat er huisjes op staan. Er leven veel vissers langs het meer, vroeger woonden ze op de drijvende eilanden, maar dat mag niet meer vanwege de vervuiling die ze veroorzaken. We hebben een boottocht op het meer gemaakt en zijn langs een huisje gevaren, dat nog wel overdag voor werkzaamheden gebruikt werd en waar een visser en zijn vrouw aan het werk waren. Overal langs de weg wordt de vis uit het meer verkocht. Zo te zien leven er heel veel soorten vissen en ook hele grote.

Daarna op weg naar het Keibul Lamjao Nationaal park, dat staat weer bekend om de zeldzame Sangai herten. Vanuit een uitkijkpunt kon je over een immens veld met een soort pampasgras kijken, waar we in de verte twee hertjes zagen. We hadden beter vroeg naar het park kunnen gaan, want dan zijn de dieren beter te zien. Dat wisten onze begeleiders ook wel, maar ja zo stond het nu eenmaal in reisbeschrijving. Ook deze dag hadden we weer een lokale gids mee, een dame deze keer. Ook haar rol is ons tot nu niet duidelijk. Maar, ze was wel aardig en deed haar best. Dat is ook wat waard!

Toen naar de vrouwenmarkt, waar Imphal om bekend staat. Dat was erg leuk. Het was een chaos van geuren, kleuren, allerlei etenswaren, prachtig bewerkte stoffen, kitscherige zooi, stinkende vis en allemaal verkocht door vrouwen. Volgens Somnath nemen er ongeveer 3000 vrouwen deel. Een fotogeniek geheel, waar we lang rondgeslenterd hebben. Ook hier geen enkele toerist, behalve wij en dat maakt dat de mensen nog erg spontaan en vriendelijk reageren. Als je vraagt of je een foto mag maken, zeggen ze bijna altijd ja en ze vinden het nog leuk ook. En . . . . ze maken ook een foto van ons, want ook hier hebben ze bijna allemaal een mobiele telefoon.

Morgen is dit deel van onze Noord Oost India reis ten einde en gaan we op weg naar de volgende bestemming: de Andaman eilanden. We hebben afscheid genomen van Somnath, onze gids en onze kamikazechauffeur. Die kust trouwens niet alleen het stuur, maar ook onze schoenen kregen een handkus nadat we de fooi overhandigd hadden :-).

We gaan net op tijd weg, want er staat voor 10 dec. een protest op het programma en daar worden ongeregeldheden bij verwacht. Er wordt geprotesteerd tegen een wet, die mensen uit Bangladesh die hier illegaal zijn, legaliseert. Dit is trouwens in alle Noordoostelijke staten een heikel punt.

7 dec. Paul voelt zich gelukkig weer helemaal goed.