Falklands

Op zee. 19 feb.2019 16.00

Zojuist de Falkland eilanden verlaten en op weg naar South Georgia.

Nadat we de hele dag door Ushuaia hadden geslenterd, waren we om 16.30 aan boord van de “Ortelius” gegaan. Het schip had de hele ochtend voor anker gelegen, vanwege de harde wind. Aan het begin van de middag was ze afgemeerd, evenals de andere passagiers schepen. Het was een drukte van belang op de kade. Het bunkeren gebeurde met tankwagens en was zeer tijdrovend. Daardoor vertrokken we pas om negen uur ’s avonds.
In de Drake passage tussen Vuurland en Antarctica was een forse storm gaande, maar daar komen we pas op het einde van onze reis. Nu was de koers noordoost naar de Falkland eilanden. Eenmaal op volle zee begon onze boot toch wel wat te bewegen en daar kon Marianne toch niet zo goed tegen. Maar het is bij 1 keer overgeven gebleven, maar ze was wel een dag niet lekker. Ik vermaakte me met rondkijken op het schip en vooral op de brug, alleen de 2e stuurman is Nederlands. De kapitein en 1e stuurman komen uit Finland. Onderweg nog wel de rugvinnen van Orka’s gezien, maar ze waren te ver weg om ze goed te bekijken, laat staan te fotograferen.
Na anderhalve dag varen kwamen we uiteindelijk bij de Falkland eilanden aan. Om half zeven in de morgen voeren we een nauwe doorgang tussen twee eilanden door en kwamen we walvissen tegen. Ook deze kwamen niet dichtbij genoeg voor een foto.
Na het ontbijt ging het schip ten anker in een baai bij Carcass eiland. Dit is een klein eilandje, waar we het dierenleven aan wal gingen bekijken. De bemanning bracht ons met zodiacs naar de wal. Dat was een hele operatie, want er moesten 113 passagiers vervoerd worden. Aan wal konden we meteen op de koffie bij de familie McGill, de enige bewoners van het eiland. Ze runnen een schapen farm. We hebben wat langs de kustlijn gelopen en veel watervogels gezien. Maar helaas geen pinguins. Het leuke is wel dat de vogels niet bang voor mensen zijn, dus je kunt ze dicht naderen. Daarna terug naar de boot om ’s middags bij Saunders eiland te landen. Inmiddels was de wind behoorlijk toegenomen en was het een hele toer om iedereen met de zodiacs op het strand af te zetten. Er zijn toch nog wel wat ouderen bij, die niet zo heel soepel meer lopen. Het was een natte landing. Gelukkig hebben we laarzen van het schip te leen, want je moest wel in het water stappen. Maar het was het wel waard. Hier zaten echt duizenden pinguins op het strand en er vlak achter. Ze liepen echt overal om ons heen. Je mocht ze benaderen tot 5 meter afstand. Hogerop hadden de albatrossen jongen, die bijna klaar waren om het nest te verlaten. Ook hier konden we vrij dichtbij komen. De kolossale meeuwen kwamen regelmatig landen om de jongeren te voeren. Dit was echt waarvoor we deze reis maken. Na de hele middag rond te hebben gelopen moesten we weer terug naar de boot. De wind was nog meer toegenomen en ik denk dat het wel 7 bft was. Het was een hele toer om in de zodiacs te komen en naar het schip te varen. Ook de golven waren hoger en boegwater sprayde regelmatig over ons heen. Maar onze waterdichte kleding hield ons droog. Aan boord gaan was wel moeilijk geworden. De zodiac voor ons kreeg het niet voor elkaar om mensen te laten overstappen. Daarom ging het schip lij maken, een beetje draaien zodat de hoge golven aan de andere kant tegen de boot sloegen en wij uit de wind aan boord konden gaan. Nu lukte het gelukkig wel. Na veel moeite was iedereen weer veilig aan boord en ging de reis verder naar Stanley, de kleinste hoofdstad ter wereld.
De volgende dag vroeg ankerden we in de baai bij Stanley. Iedereen weer van boord met de zodiacs. Er wonen maar max 2400 mensen in Stanley. Er was dan ook niet veel te beleven, maar we hebben er wel rondgelopen. Het museum was best leuk.

En nu dus 2 dagen varen naar South Giorgia.