Bomdilla, ca. 2500 hoog in Himalaya
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul
19 November 2019 | Argentinië, Buenos Aires
De afgelopen dagen geen WIFI gehad, dus zodoende geen contact met de buitenwereld. We zijn nu in Bomdilla op de terugweg van Tawang.
De vlucht naar Dehli is volgens plan verlopen. Daar moesten we 8 uur wachten voor de vlucht naar Guwahati. Ook op het vliegveld was de smog van Dehli duidelijk te zien en af en toe rook je het ook. Het inklaren met onze e-visa ging ook makkelijk. Daarna de bagage opgepikt en weer opnieuw ingeleverd voor onze binnenlandse vlucht.
Op Guwahati werden we verwelkomd door onze gids Somnath en chauffeur Yajanta. Daarna meteen door met de auto naar Tezpur. We zaten meteen vast in het chaotische verkeer. Van een tweebaans snelweg maken ze hier makkelijk drie banen. Daarna ging het wat beter. Spookrijden is hier geen uitzondering, dus als je aan het inhalen bent op de tweede baan heb je zo een spookrijder voor je neus. Maar daar worden ze hier niet warm of koud van. Voordringen is een nationale sport in het verkeer. Als je netjes iemand wil laten passeren, zet een ander die gelijk klem. Maar uiteindelijk toch net voor donker in Tezpur aangekomen. We hadden een mooi hotel.
De volgende dag kon onze reis naar Tawang beginnen. Eerst nog wat laagland langs de gigantische rivier de BrahmaPutra (zoon van Brahma) en dan de bergen in. Dat was een grote belevenis. De weg werd steeds smaller en het aantal haarspeldbochten was niet meer te tellen. Het verkeer was wel minder geworden, maar er waren nog steeds genoeg auto’s, die we tegen kwamen. Hoe verder we kwamen, hoe meer aardverschuivingen er waren en hoe steiler en dieper de afgronden. We zijn legio legerkonvooien tegen gekomen, die we ook moesten passeren, terwijl het al moeilijk genoeg was om een gewone tegenligger te passeren. Overal waren ze aan de weg aan het werk. En alles gaat met de hand. Vrouwen sjouwen net zo hard mee of zelfs nog harder dan mannen. Deze weg is heel belangrijk voor het Indiase leger, want India vertrouwt de Chinezen niet die in Tibet zitten. In 1962 zijn de Chinezen hier India binnengevallen en hebben een groot stuk bergland dat volgens de chinezen bij Tibet hoorde veroverd. Daarbij zijn ca 2500 Indiers omgekomen en dat heeft bij India een open wond veroorzaakt. Er wonen ca 50.000 mensen in het gebied en er zijn ca 90.000 militairen. Overal legerposten en kampen. Wij hebben ook speciale permits om in dit gebied te mogen zijn, maar mochten niet bij de echte grens in de buurt komen.
Onze eerste stop is Dirang, een klein gehucht aan een lokale rivier. We overnachten hier omdat we ca 25 km/u rijden. En het is 350 km naar Tawang. We hadden een leuk familiehotel met een grote kamer. De kamers hebben geen verwarming, wat wel jammer is, want het is toch inmiddels behoorlijk koud geworden. We eten gewoon lekker Indiaas eten, want brood is hier niet meer te krijgen. Meestal vragen we of ze de pepers weglaten, zodat het voor ons nog lekkerder is. Vlees doen we niet meer aan. Alleen kip, wanneer het volgens onze gids verantwoord is. Onze darmen hebben tot nu toe geen problemen. Het eten is spotgoedkoop. Een goede maaltijd heb je voor 3 euro, een simpele voor de helft. Op de menukaart kun je uit veel dingen kiezen, maar meestal is de helft maar te krijgen.
De volgende morgen even door Dirang gelopen en het plaatselijke boeddhisten klooster bezocht. Het zag er vrij modern uit. Daarna de auto weer in voor het laatste stuk naar Tawang, waar we nog de hele dag over doen. We stoppen voor een kop thee bovenop de Se La pas. Deze is 4134 m hoog, wat ook duidelijk te voelen is. Een stukje bergop lopen is heel erg vermoeiend door zuurstof gebrek. De SeLa pas is de hoogste in NoordOost India. Daarna ging de weg weer helemaal naar beneden een smal dal in op ca 1500 m en vervolgens weer omhoog naar Tawang op ca 3000 m.
Nog wel even gestopt bij gedenkplaats van de oorlog met de chinezen. Ook hier waren veel soldaten, die er een bezoek brachten. Een stuk verderop nog een mooie waterval bezocht, waar we de enige bezoekers waren.
Tawang is een uitgebreide stad tegen een berg aan. De wegen in de stad zijn erg steil en bochtig. Er wordt veel gebouwd. De belangrijkste attractie is het grote boeddhistische klooster boven op een steile berg net buiten de stad. Ons hotel staat op 100 m van het klooster. In dit klooster verblijven ongeveer 1000 monniken en is het op een na grootste klooster buiten Tibet. Het was net een klein dorpje. Helaas voldeed het niet helemaal aan onze verwachting. Er was buiten weinig activiteit van de monniken. Het enige samenzijn in de heilige zaal was om 04.30 ’s morgens. De heilige zaal zag er wel mooi uit. De 2 volle dagen die we in Tawang waren, waren eigenlijk te veel. We hebben nog een weefopleiding bezocht en nog een gedenkplaats van de Chinezen oorlog. Maar verder was er weinig te doen. ’s avonds ook nog naar een voorstelling geweest over die oorlog. Dat was wel interessant. Het was wel buiten en het was erg koud. Gelukkig hadden we warme kleding aan.
Nu dus weer op de terugweg. Het weer was tot nu toe goed, maar vandaag hebben we regelmatig in de wolken gereden en was het zicht af en toe niet meer dan 20 m.
Morgen gaan we naar Nameri National Park, waar we onder leiding van een boswachter de natuur in gaan op zoek naar de vele vogels die hier leven.
De vlucht naar Dehli is volgens plan verlopen. Daar moesten we 8 uur wachten voor de vlucht naar Guwahati. Ook op het vliegveld was de smog van Dehli duidelijk te zien en af en toe rook je het ook. Het inklaren met onze e-visa ging ook makkelijk. Daarna de bagage opgepikt en weer opnieuw ingeleverd voor onze binnenlandse vlucht.
Op Guwahati werden we verwelkomd door onze gids Somnath en chauffeur Yajanta. Daarna meteen door met de auto naar Tezpur. We zaten meteen vast in het chaotische verkeer. Van een tweebaans snelweg maken ze hier makkelijk drie banen. Daarna ging het wat beter. Spookrijden is hier geen uitzondering, dus als je aan het inhalen bent op de tweede baan heb je zo een spookrijder voor je neus. Maar daar worden ze hier niet warm of koud van. Voordringen is een nationale sport in het verkeer. Als je netjes iemand wil laten passeren, zet een ander die gelijk klem. Maar uiteindelijk toch net voor donker in Tezpur aangekomen. We hadden een mooi hotel.
De volgende dag kon onze reis naar Tawang beginnen. Eerst nog wat laagland langs de gigantische rivier de BrahmaPutra (zoon van Brahma) en dan de bergen in. Dat was een grote belevenis. De weg werd steeds smaller en het aantal haarspeldbochten was niet meer te tellen. Het verkeer was wel minder geworden, maar er waren nog steeds genoeg auto’s, die we tegen kwamen. Hoe verder we kwamen, hoe meer aardverschuivingen er waren en hoe steiler en dieper de afgronden. We zijn legio legerkonvooien tegen gekomen, die we ook moesten passeren, terwijl het al moeilijk genoeg was om een gewone tegenligger te passeren. Overal waren ze aan de weg aan het werk. En alles gaat met de hand. Vrouwen sjouwen net zo hard mee of zelfs nog harder dan mannen. Deze weg is heel belangrijk voor het Indiase leger, want India vertrouwt de Chinezen niet die in Tibet zitten. In 1962 zijn de Chinezen hier India binnengevallen en hebben een groot stuk bergland dat volgens de chinezen bij Tibet hoorde veroverd. Daarbij zijn ca 2500 Indiers omgekomen en dat heeft bij India een open wond veroorzaakt. Er wonen ca 50.000 mensen in het gebied en er zijn ca 90.000 militairen. Overal legerposten en kampen. Wij hebben ook speciale permits om in dit gebied te mogen zijn, maar mochten niet bij de echte grens in de buurt komen.
Onze eerste stop is Dirang, een klein gehucht aan een lokale rivier. We overnachten hier omdat we ca 25 km/u rijden. En het is 350 km naar Tawang. We hadden een leuk familiehotel met een grote kamer. De kamers hebben geen verwarming, wat wel jammer is, want het is toch inmiddels behoorlijk koud geworden. We eten gewoon lekker Indiaas eten, want brood is hier niet meer te krijgen. Meestal vragen we of ze de pepers weglaten, zodat het voor ons nog lekkerder is. Vlees doen we niet meer aan. Alleen kip, wanneer het volgens onze gids verantwoord is. Onze darmen hebben tot nu toe geen problemen. Het eten is spotgoedkoop. Een goede maaltijd heb je voor 3 euro, een simpele voor de helft. Op de menukaart kun je uit veel dingen kiezen, maar meestal is de helft maar te krijgen.
De volgende morgen even door Dirang gelopen en het plaatselijke boeddhisten klooster bezocht. Het zag er vrij modern uit. Daarna de auto weer in voor het laatste stuk naar Tawang, waar we nog de hele dag over doen. We stoppen voor een kop thee bovenop de Se La pas. Deze is 4134 m hoog, wat ook duidelijk te voelen is. Een stukje bergop lopen is heel erg vermoeiend door zuurstof gebrek. De SeLa pas is de hoogste in NoordOost India. Daarna ging de weg weer helemaal naar beneden een smal dal in op ca 1500 m en vervolgens weer omhoog naar Tawang op ca 3000 m.
Nog wel even gestopt bij gedenkplaats van de oorlog met de chinezen. Ook hier waren veel soldaten, die er een bezoek brachten. Een stuk verderop nog een mooie waterval bezocht, waar we de enige bezoekers waren.
Tawang is een uitgebreide stad tegen een berg aan. De wegen in de stad zijn erg steil en bochtig. Er wordt veel gebouwd. De belangrijkste attractie is het grote boeddhistische klooster boven op een steile berg net buiten de stad. Ons hotel staat op 100 m van het klooster. In dit klooster verblijven ongeveer 1000 monniken en is het op een na grootste klooster buiten Tibet. Het was net een klein dorpje. Helaas voldeed het niet helemaal aan onze verwachting. Er was buiten weinig activiteit van de monniken. Het enige samenzijn in de heilige zaal was om 04.30 ’s morgens. De heilige zaal zag er wel mooi uit. De 2 volle dagen die we in Tawang waren, waren eigenlijk te veel. We hebben nog een weefopleiding bezocht en nog een gedenkplaats van de Chinezen oorlog. Maar verder was er weinig te doen. ’s avonds ook nog naar een voorstelling geweest over die oorlog. Dat was wel interessant. Het was wel buiten en het was erg koud. Gelukkig hadden we warme kleding aan.
Nu dus weer op de terugweg. Het weer was tot nu toe goed, maar vandaag hebben we regelmatig in de wolken gereden en was het zicht af en toe niet meer dan 20 m.
Morgen gaan we naar Nameri National Park, waar we onder leiding van een boswachter de natuur in gaan op zoek naar de vele vogels die hier leven.
-
19 November 2019 - 16:14
Paul En Marianne:
N.B.: uiteraard zitten we niet in Buenos Aires, maar het systeem kan onze locatie niet vinden en vertikt het om Bomdilla in India neer te zetten. -
19 November 2019 - 20:43
As:
Hoi lieverds, ik reis weer met jullie mee -
20 November 2019 - 17:39
Budi:
Ik reis ook met jullie mee. Fijne vakantie! -
20 November 2019 - 20:46
Cor:
Verslag geeft zoals altijd goed weer wat jullie meemaken. En wij zijn de toeschouwers.
Benieuwd hoe het verder gaat. Groetjes ook van Ine -
21 November 2019 - 18:29
Ton:
Veel plezier,
wij kijken weer uit naar jullie reisverslagen .
Groetjes van de Kruiffies -
24 November 2019 - 10:43
Carla Devilee:
Superleuk om jullie weer op reis te kunnen volgen. Heel veel plezier, geniet ervan!! -
27 November 2019 - 00:34
Irma:
Leuk uitgebreid verslag.
Ben benieuwd hoe de reis gaat. We zijn inmiddels een week verder.
Waarschijnlijk weer geen wifi.
-
27 November 2019 - 20:58
Christine En Ruud:
Fijn om weer "mee te mogen". We kijken weer uit naar jullie bijzondere belevenissen in dit bijzondere land. Geniet er van!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
