Een boottocht en kanoen op de meren van Wells Gray

Vandaag staat de boot en kanotocht op het Clearwatermeer gepland. We moeten er om 10 uur zijn. Omdat we er gisteren al geweest waren, wisten we de weg. Het bleek dat wij met een Nederlands echtpaar, die we al een paar keer zijn tegengekomen de groep vormen. Er gaan ook nog zes Canadezen mee, die we achterlaten bij een kampeerplaats. Zij gaan 4 dagen kanoën en langs het meer in het wild kamperen. Er zijn wel overal wel speciale kampeerplekken voor kanoërs. Omdat de Canadezen wat laat waren en ook nog veel spullen bij zich hadden, vertrokken we wat later. Toen we net goed en wel vertrokken waren, bleek er rotzooi in een schroef te zitten. De andere motor deed het nog wel. Maar met een motor verder varen deed de kapitein niet. Na enig geknoei was de schroef vrij van zooi gemaakt en konden we verder.

Het Clearwaterlake is een langgerekt meer van ca 30 km. Het bleek dat aan het uiteinde een nauwe doorgang was waardoor we op een ander langgerekt meer kwamen, Lake Azure. Ook dit meer is zo’n 30 km lang. Met 50 km/uur vlogen we over het spiegelgladde water. Het zonnetje zat achter dikke bewolking, maar het regende niet. Het is vandaag een stuk kouder dan gisteren, 9oC, maar het grote voordeel is dat muggen niet van kou houden! De omgeving is erg mooi. Aan weerszijde van de meren liggen hoge bergen, waarop een klein laagje verse sneeuw is gevallen. De dennenbomen zijn nog groen, maar de berkenbomen kleuren al geel. De herfst is hier begonnen. Omdat wij de een na laatste groep zijn voor de sluiting van het seizoen, is er een extra helper meegegaan om spullen terug te halen van het strand bij de wildcamping. Daar organiseren ze altijd kanotochtjes.

Bij het strand aangekomen laadden de Canadezen hun spullen uit terwijl wij met de extra kapitein naar de regenboogwaterval liepen. Het eerste stuk was makkelijk tot aan de onderkant van de waterval. Daarna kon je ook bij de bovenkant komen. Maar dan moest je steil omhoog over een glibberig pad met boomwortels en rotsen. Naar boven is te doen, maar naar beneden is een stuk gevaarlijker. Terwijl de kleine groep naar boven klauterde, besloot ik beneden te wachten. Marianne ging wel naar boven, maar naar beneden was zo glibberig en steil, dat dit deels glijdend op haar billen gebeurde. Het was hier echt regenwoud, met veel mos, ook in de bomen, varens en paddestoelen. Erg mooi. Bij terugkomst bij de boot stond de lunch klaar.

Daarna was het tijd om te kanoën. De Canadese kano is redelijk stabiel, dus dat ging prima. We hebben een stuk van de kustlijn verkend. Na afloop van het kanoën konden we ons warmen bij het kampvuur. Op de terugreis voeren we dicht onder de kust om de vele watervallen beter te kunnen bekijken. Bij sommige campsites stonden tentjes met kano’s erbij. Voor de rest was er niemand op het meer.

Om 17.15 waren we weer terugbij de startplaats. Het was een mooie tocht.