Naar onze hut onderaan de vulkaan

Na vijf nachten was het tijd om ons Tiki Paradise Lodge te verlaten. We gaan nu naar het andere eiland, Basse Terre. Onze lodge voor de komende 5 nachten is Bananes Vertes op de flanken van de vulkaan la Soufriere, die net iets minder dan 1500 m hoog is. Het eerste gedeelte was makkelijk, gewoon de kust volgen en bij Pointe a Pitre zelfs een vierbaans snelweg. Marianne had een mooie tussenstop aan het water bij het plaatsje Goyave in gedachte. Daar aangekomen moesten we een parkeerplaats zoeken. Maar ineens konden we niet verder want de weg was afgezet voor een dorpsfeest. Toen moesten we door allerlei steegjes, eenrichting weggetjes, doodlopend en weer terug rijden. Uiteindelijk bij een sportpark konden we vlakbij het feest parkeren. De hele straat zat vol met mensen, die stoeltjes en een hele picknick hadden meegenomen. Maar behalve keiharde rapmuziek was er niets te zien. Een eindje verderop was een restaurant aan de zee en er was nog een tafeltje vrij. Wij wat te drinken besteld, maar na een half uur nog niets gekregen. Het restaurant was inmiddels volgestroomd met eters, vooral oudere Fransen. Wij waren vergeten. Maar er was genoeg te zien. Vervolgens kwam de gendarmerie en die begon alles af te zetten. Dus ik aan een agent in mijn beste frans gevraagd, wat er allemaal ging gebeuren. Om 3 uur ’s middags zou de bekende carnavals optocht van Goyave van start gaan en zou het hele stadje op slot gaan, waarschijnlijk tot in de avond. Dus om 1 uur gingen wij er maar snel vandoor. Nou dat was bijna een fiasco geworden. Eerst dachten we de stad aan de andere kant te verlaten, maar daar bleek de brug niet meer te bestaan (volgens Google maps nog wel). Dus moesten we weer terug het hele stadje door. En iedereen stond overal geparkeerd. Ik kon er nog maar net tussendoor. En dan ook nog eens omhoog en naar beneden met hele smalle weggetjes. Gelukkig heeft Marianne ons er goed uit geloodst, want ik vond het niet zo leuk meer. Uiteindelijk kwamen we weer bij de heenweg uit. Bij de snelweg aangekomen bleek dat iedereen daar in de berm geparkeerd stond. Het was een grote chaos. Enfin: hadden we een Rio de Janeiro in het klein kunnen meemaken, zijn we dat ontvlucht!

Vervolgens door naar onze “groene bananen lodge”. Bij het stadje Basse Terre moesten we het binnenland in, omhoog de vulkaan op naar het dorpje Saint Claude. Dat waren erg steile weggetjes. De hoofdweg had ook al steile stukken, maar dit was nog erger. In onze auto zit maar een kleine motor, dus sommige stukken moest ik in z’n een omhoog. En last but not least was er een steil pad naar onze bananen lodge. Maar we zijn er. Nu zitten we in een mooie hut in de jungle tegen de berg aan. En we hebben net in onze prive jacuzzi gezeten. Verder hebben we nog naar een restaurant in het dorpje gezocht, maar alles is gesloten. Gelukkig hadden we voor nood een blik Chili con carne bij ons, dus dat hebben we maar opgegeten.