Piratenhut

Maandag 20 januari vertrokken we weer van Terre-de-Haut. Om 10.00 moesten we ons mooie huisje verlaten, want de volgende gasten waren geland. We mochten de bagage achter laten in een afsluitbaar compartiment met cijfer hangslot. Samantha had nog wel laten weten via sms, dat ze het (onze bagage bij de ferry bezorgen) nu goed zou doen. Marianne had gesmst dat we om 13.15 de ferry hadden. Ze berichtte terug dat ze om 02.45 de bagage dan af zou leveren. Toen had Marianne het helemaal gehad. Exit Samantha. Ja klein foutje zei ze.

Voor we bij de ferry moesten zijn, zijn we nog anderhalf uur naar “Plage Rodrigues“ gegaan aan de andere kant van het eiland. Daar hebben we lekker onder een palmboom op een heuveltje uit de wind gezeten, want het waaide weer heel hard. Daarom zat er niemand op het strand. Toen we ’s morgens wakker werden, zagen we dat er een superjacht geankerd was in de baai. Ernaast lag een cruiseschip (een kleine in z’n soort). Het was daardoor erg druk geworden in het dorp. Maar goed dat we vertrekken.

De overtocht was erg onrustig. De boot voer hard in tegen de hoge golven van de noordoost passaat. Je mocht niet aan dek komen. Dit was een kleiner schip als we op de heenweg hadden. Aangekomen in Trois Rivieres, stond de auto er gelukkig nog.

Na anderhalf uur rijden waren we bij onze volgende stek aangekomen, “West Indies Cottages. Onderweg vlakbij onze bestemming waren we nog langs een heel druk strand gekomen. De auto’s stonden overal geparkeerd. Dit strand “Plage Malendure” is erg bekend omdat het Jacques Cousteau onderwater reservaat hiervoor ligt. We gaan er niet heen, veel te druk. Bovendien hebben we gelezen dat het snorkelen erg tegenvalt. Je schijnt er schildpadden te kunnen zien, maar voor anderhalve schildpad komen wij ons bed niet uit.

In West Indies Cottages hebben we de piraten hut. Erg leuk ingericht. Maar binnen wel klein en weinig licht. Maar dat hadden die piraten vroeger zo, denk ik. We hebben weer een leuke buitenkeuken en uitzicht over de jungle tuin.

Gisteren zijn we naar een waterval “Saut d’Acomat” in de buurt geweest. Met de auto ernaar toe. Natuurlijk weer over een super smalle weg. Gelukkig had ik geen tegenliggers. Ik vond een mooi parkeerplekje wat verder van de waterval, want ik verwachtte, dat die Fransen vlakbij de waterval hun auto’s in de berm zouden prakken. En dat was dus ook zo. Na 10 minuten wandelen begon het pad naar de waterval. Nou dat was wel een behoorlijke klim en klauter partij. Eigenlijk was het nauwelijks een pad, maar een afdaling tussen de boomwortels en over de rotsen. Eenmaal beneden moest het riviertje over gestoken worden en dan glibberend over de rotsen verder naar een kleine lage waterval, waar je kon zwemmen. Wij hebben niet gezwommen. Veel te veel gedoe voor 5 minuten badderen. Maar al met al toch weer een belevenis. Na een half uurtje te hebben gekeken moesten we weer omhoog klauteren, terug naar de auto. De rest van de middag hebben we in onze piratenhut doorgebracht. Om 6 uur ’s avonds zijn we nog de zonsondergang gaan kijken. Het is van onze piratenhut 10 minuten lopen over vlak terrein naar de kust. Daar geen zandstrand, maar rotsen en stenen. Tussen de vissers en andere toeristen stonden we te hopen op veel rood, oranje en geel kleurenspel. Helaas ineens was de koperen ploert verdwenen achter wolken aan de horizon en daarna achter de kim.Teruglopen was wel wat gevaarlijk, want de weg was slecht verlicht en druk. Het voetpad kwam maar tot halverwege. We hadden wel een lichtje bij ons.

Vandaag heeft het regelmatig geregend. Allemaal buien. Een beetje motregen, dan weer een buitje hard, zon, dan weerbuitje zacht. Maar allemaal kort. We zijn dus lekker thuis gebleven. Lekker luieren, het is tenslotte vakantie. Ondertussen heeft de zon zich in Nederland al 2 weken niet laten zien.