Schuilen achter Elephant Island

28 Februari 2019 Elephant Island

Het stormt. We hebben windkracht 11 uit het zuiden en liggen te schuilen achter Elephant Island (61o03’S 54o51’W). Doordat het eiland de hoge golven tegenhoudt, ligt het schip redelijk rustig. Zo nu en dan trekken er sneeuwbuien over. Het zicht is slecht, maar als het even opentrekt, zie je dat het eiland erg dichtbij is. Her en der om ons heen drijven grote ijsbergen. Gelukkig niet heel dichtbij. Door het overslaande zeewater is de boeg bedekt met ijs. Best spectaculair om mee te maken.
Gistermiddag, avond en nacht ging de boot erg te keer. Stampen, slingeren en af en toe een paaltje pikken. Het was erg moeilijk om je staande te houden. Marianne had een goed idee om te gaan douchen tijdens het hevige stampen en slingeren. Het gevolg was, dat niet alleen de douche nat was, maar de hele badcel. Kon ze lekker gaan dweilen. Slapen viel ook niet mee, want ik schoof door mijn hele bed heen en weer. Maar uiteindelijk heb ik toch wel goed geslapen. Marianne is na die ene dag zeeziekte, nu volledig gewend aan het bewegende schip. Veel mensen zitten aan de anti zeeziekte pillen of pleisters. Zo te zien werken ze wel, want bij het eten is er nog steeds een grote opkomst.
Inmiddels zijn er al aardig wat gewonden. Voornamelijk door valpartijen, zoals struikelen aan dek. Gisteravond toen we zaten te eten maakte het schip een behoorlijke schuiver, waardoor twee personen met stoel en al omvielen. Beide hebben nu gekneusde ribben. Er is iemand met een gebroken pols. Die wilde snel weglopen voor een zeeleeuw, die achter haar aan kwam. Ze keek niet waar ze liep en viel. Een Nederlandse vrouw struikelde aan dek en heeft haar biceps gescheurd. En dan zijn er ook nog wat kapotte knieën. Onze Nederlandse dokter wordt lekker beziggehouden. Maar het valt wel op dat de echte oudjes, die nogal moeilijk lopen, voorlopig heel uit de strijd gekomen zijn.
Het plan was om vandaag met de zodiacs aan land te gaan op Elephant Island. Hier is het kamp, waar een gedeelte van de mannen van Ernest Schackleton, een paar winter maanden hebben doorgebracht voor ze gered konden worden, na hun dramatisch verlopen expeditie. Maar het landingsplan is voorlopig uitgesteld.
We zijn nu vlakbij het noordelijkste stuk van het Antarctisch schiereiland. De weervoorspellingen voor de komende dagen zijn goed, zodat het programma weer gevolgd kan worden. Door de harde wind uit het zuiden is er erg veel ijs deze kant op geblazen, dus we gaan komende dagen tussen de ijsschotsen door manoeuvreren.

Inmiddels zijn we een paar uur verder. De storm is snel aan het afnemen en we varen nu om Elephant Island heen. Het zicht is beter geworden en zelfs het zonnetje probeert door de wolken heen te komen. Overal zijn grote ijsbergen om ons heen. Ze zijn allemaal plat aan de bovenkant. Sommige hebben een mooie blauwe gloed. We staan met bijna alle passagiers op de brug walvissen te kijken. Er zijn er veel om ons heen, maar de meesten komen niet dicht bij de boot. Gisteren hadden we wel geluk. Bijna iedereen was naar een lezing en Marianne en ik waren nog op de brug. Er waren walvissen in de buurt, maar een walvis surfte op z’n zijkant op een grote golf richting de boeg van het schip. Ik dacht dat we een aanvaring zouden krijgen. Maar het ging goed. We zagen de walvis wel heel mooi en van dichtbij. Het was een vinvis. Deze is aan de onderkant van zijn kop wit. Doordat hij op zijn zij lag, kon je dat goed zien.