El Calten
Door: Marianne
Blijf op de hoogte en volg Paul
01 December 2012 | Argentinië, El Chaltén
El Chalten
We zijn nu in El Chalten. Dit is een heel afgelegen dorpje aan de voet van de Berg Fitz Roy. Sinds de toeristen dit dorp hebben gevonden is het één en al bedrijvigheid. Het is nog steeds klein, maar overal wordt gebouwd. We hebben mooi weer. Wel wat bewolking, maar ook volop zon. De wind voelt echter nog wel fris aan. Volgens de kenners valt de wind nog wel erg mee voor deze streek. We hebben een mooi hotel en na een paar nachten hut is dit wel lekker.
Vandaag zijn we met een boot naar de Viedma Gletsjer gevaren om een wandeling op de gletsjer te maken. Het uiteinde van de gletsjer is twee dagen geleden, ’s nachts, compleet afgebroken en in elkaar gestort. Daarom voeren we langs veel ijsschotsen. Sommige ijsschotsen waren diepblauw. Dit is het oudste ijs en heeft veel druk te weerstaan gekregen. Alle lucht is er uitgeperst. Dit ijs gedraagt zich nu als één kristal, waar alleen nog het blauwe licht uit wordt terug gekaatst. De andere kleuren worden geabsorbeerd. Toen het instorten net gebeurd was, kon de boot de gletsjer niet meer bereiken om er op te gaan lopen.
Afijn nu was dat dus niet het geval en werden we op de rotsen naast de gletsjer gedropt. Na 20 min. over de rotsen omhoog klauteren kwamen we bij het ijs aan. Hier moesten we stijgijzers onder binden. Met deze ijzeren pinnen onder onze zolen hadden we prima grip op het ijs. Omdat we aan het uiteinde van de gletsjer stonden, was de wandeling niet zo makkelijk. Het was een doolhof van pieken en gaten. Maar wel prachtig mooi, vooral dit felle blauwe stukken. Op andere plaatsen lag veel meegevoerd puin, tot hele grote rotsblokken aan toe. Na een kleine 2 uur op het ijs was de wandeling weer voorbij. Een groot stuk hadden we niet afgelegd, want een aantal dames in de groep hadden wat hulp nodig bij steile stukken of het lopen langs afgrondjes en diepe spleten. Ik ging als een speer, maar ik had dan ook al geoefend in Alaska en Nieuw Zeeland. Paul had het al eens in Alaska gedaan. Maar het was toch weer een mooie ervaring.
Na nog even geluncht te hebben naast het meer, kwam de boot ons weer ophalen. Vervolgens het stadje wat verkend en de mooie omgeving in ons opgenomen. Morgen weer wandelen tot ca 16.00 want dan worden we met onze bus naar El Calafate gebracht, onze volgende stop.
Groetjes Paul en Marianne.
We zijn nu in El Chalten. Dit is een heel afgelegen dorpje aan de voet van de Berg Fitz Roy. Sinds de toeristen dit dorp hebben gevonden is het één en al bedrijvigheid. Het is nog steeds klein, maar overal wordt gebouwd. We hebben mooi weer. Wel wat bewolking, maar ook volop zon. De wind voelt echter nog wel fris aan. Volgens de kenners valt de wind nog wel erg mee voor deze streek. We hebben een mooi hotel en na een paar nachten hut is dit wel lekker.
Vandaag zijn we met een boot naar de Viedma Gletsjer gevaren om een wandeling op de gletsjer te maken. Het uiteinde van de gletsjer is twee dagen geleden, ’s nachts, compleet afgebroken en in elkaar gestort. Daarom voeren we langs veel ijsschotsen. Sommige ijsschotsen waren diepblauw. Dit is het oudste ijs en heeft veel druk te weerstaan gekregen. Alle lucht is er uitgeperst. Dit ijs gedraagt zich nu als één kristal, waar alleen nog het blauwe licht uit wordt terug gekaatst. De andere kleuren worden geabsorbeerd. Toen het instorten net gebeurd was, kon de boot de gletsjer niet meer bereiken om er op te gaan lopen.
Afijn nu was dat dus niet het geval en werden we op de rotsen naast de gletsjer gedropt. Na 20 min. over de rotsen omhoog klauteren kwamen we bij het ijs aan. Hier moesten we stijgijzers onder binden. Met deze ijzeren pinnen onder onze zolen hadden we prima grip op het ijs. Omdat we aan het uiteinde van de gletsjer stonden, was de wandeling niet zo makkelijk. Het was een doolhof van pieken en gaten. Maar wel prachtig mooi, vooral dit felle blauwe stukken. Op andere plaatsen lag veel meegevoerd puin, tot hele grote rotsblokken aan toe. Na een kleine 2 uur op het ijs was de wandeling weer voorbij. Een groot stuk hadden we niet afgelegd, want een aantal dames in de groep hadden wat hulp nodig bij steile stukken of het lopen langs afgrondjes en diepe spleten. Ik ging als een speer, maar ik had dan ook al geoefend in Alaska en Nieuw Zeeland. Paul had het al eens in Alaska gedaan. Maar het was toch weer een mooie ervaring.
Na nog even geluncht te hebben naast het meer, kwam de boot ons weer ophalen. Vervolgens het stadje wat verkend en de mooie omgeving in ons opgenomen. Morgen weer wandelen tot ca 16.00 want dan worden we met onze bus naar El Calafate gebracht, onze volgende stop.
Groetjes Paul en Marianne.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
