Eerste verslagje uit Chili

Wegens luiheid van Marianne, volgt nu een reisverslag door Paul:

Hier een teken van leven uit Chili. Inmiddels zijn we in Pucon, maar morgen steken we de grens over naar Argentinië.

De vlucht naar Santiago duurde 13 uur. Het was weer een rommeltje, want Marianne en ik zaten 15 stoelrijen uit elkaar. Gelukkig wilde een meneer naast mij wel ruilen. Marianne had wel een aantrekkelijke plek (bij de nooduitgang, dus met veel ruimte voor je), dus die man hoefde niet lang na te denken. Marianne mocht nu op de mindere plek zitten, maar wel naast mij, dus dat maakte veel goed. Een aantal van de groep hadden we in het vliegtuig naar Madrid gezien, want we zaten business class. Mochten we op schiphol de KLM lounge gebruiken. Alle hapjes en drankjes waren daar gratis. Business class bij zo’n budgetvliegmaatschappij betekent overigens een gewone stoel, met daartussen een gewone stoel waar ze een soort dienblad op gezet hebben en weer een gewone stoel. De business class in onze aansluitende LAN vlucht naar Chili had in de business class zowat ligstoelen, maar helaas hadden we daar geen upgrade.

In Santiago kwamen we ’s morgens om half tien aan. We hadden redelijk kunnen slapen, dus nadat we de spullen in het hotel hadden gedropt snel de stad in. Het was heerlijk weer (ca 25oC). Santiago is niet echt een bijzondere stad, maar het centrum was leuk en druk, veel winkels en een paar leuke pleinen.

’s Avonds vroeg naar bed, want de volgende morgen moesten we op tijd er uit om met de lokale bus naar Pucon te gaan. De rit duurde elf uur. We mochten er maar één keer uit. Lunch moest in de bus gegeten worden. In het begin van de rit reden we door het wijngebied. Dit was één lange vallei van noord naar zuid met hoge bergen aan beide kanten. Maar de vallei was wel zo breed, dat de bergen niet altijd in zicht waren. Meer naar het zuiden werden er andere gewassen verbouwd. Maar alles was erg groen.

Pucon ligt in het merengebied en tussen de vulkanen. De meest markante vulkaan is de Villarica en Pucon ligt aan de voet. Dit is echt een vulkaan, zoals je hem voorstelt, rond en glooiend oplopend tot aan de kratermond. De hoogte is ongeveer 2800 m en vanaf de helft naar de top ligt eeuwig sneeuw. 4 mensen van de groep hebben hem beklommen. Naar beneden zijn er geulen in de sneeuw waardoor je op je kont naar beneden glijdt. Marianne en ik zijn niet gegaan. Het was allemaal veel te snel op elkaar. Eerst laat aangekomen in Pucon, dan snel spullen voor de beklimming halen, de volgende ochtend vroeg op en dan nog eens 1400 m hoogte overwinnen. Dat leek ons geen goed plan. We zijn ’s middags 4 uur gaan paardrijden. Dat was erg leuk. We waren met z’n tweeën en 2 begeleidsters. 2 backpackers die op de farm een tijdje kost en inwoning hadden. De rit was erg mooi, vooral omdat er grote velden met brem in bloei stonden. Het geel blaakte prachtig in de zon. Ook zijn we een stuk langs een snel stromende rivier gereden, waar ze op aan het raften waren. Omdat we aangegeven hadden dat we goed konden rijden, waren de paarden wat minder tam. Maar het viel allemaal wel mee. Helaas hebben we erg veel stapvoets gereden. Van ons mocht het wel wat sneller.
Vandaag was onze eerste grote wandeling. Het was meteen erg pittig. Uiteindelijk hebben we 7 uur gelopen, wel met pauzes. Het was voornamelijk berg op door mooi bos. Even gestopt bij 2 watervallen. Boven waren 3 prachtige bergmeren met kristal helder water. Verder stonden hier ook auracaria bomen. Dit is een heel apart soort denneboom met schubben in plaats van naalden. Het was een schitterende, maar ook vermoeiende tocht. Morgen zal ik wel spierpijn hebben.
Net nog heerlijk forel gegeten en nu zo naar bed, want morgen trekken we met openbaar vervoer verder naar San Martin de los Andes in Argentinië.
Groetjes Paul en Marianne