Paardrijden en Antigua

Vanmorgen hebben we paardgereden. Na het ontbijt moesten we haasten naar de plaats, waar we zouden worden opgehaald, want het was een kwartier vervroegd. We moesten bij het centrale plein zijn, bij Los Capuchinos. We hadden een kaartje gekregen, waar precies op stond waar we moesten zijn. Maar daar aangekomen was er niemand te bekennen. Ik dacht, dat het een reisbureau was. We liepen twee keer het plein rond en vroegen het aan een aantal locale mensen. Die wisten wel, waar Los Capuchinos was. Maar dan moesten we een paar blokken verderop zijn, zowat aan de andere kant van de stad. We konden niet geloven, dat we zo ver fout zaten, dus besloten we onze reisleidster Marion te bellen. Uiteindelijk Marion aan de telefoon en bleek, dat we inderdaad toch een paar blokken verder moesten zijn, bij de ruïne van het kapucijner klooster. Dat had het meisje van het hotel verkeerd uitgelegd aan Marion, die het dus weer verkeerd aan ons uitgelegd had. Uiteindelijk 25 minuten te laat bij de ruines gearriveerd en daar stond een kleine truck op ons te wachten. Aan boord zaten allemaal Amerikaanse jongelui, die niet echt gekleed waren om te gaan paardrijden. Gelukkig bleek later dat ze wat anders gingen doen.
Na een kwartiertje rijden kwamen we bij een grote toegangspoort van een landgoed. Het bleek een grote koffieplantage te zijn, waar ook van alles te doen was. Er was een 5 sterren hotel en twee restaurants, je kon er paintbal spelen en nog veel meer, en ook paardrijden. We gaven aan onze gids Roberto aan dat we allebei goed konden rijden. We zagen, dat we maar met z’n tweeën waren, dus dat gaf hoop voor een lekker ritje. Totdat Marianne op een bord zag staan dat er niet gegaloppeerd mocht worden. Het opstappen gebeurde via een grote trap. Nou toen was het voor mij wel duidelijk, dat wordt alleen stappen. En zo was het ook. Maar de tocht ging over een klinkerweg steil omhoog, waarbij de paarden met gewoon stappen al moeite genoeg hadden. Onderweg vertelde Roberto ons van alles over koffie. Hij sprak vloeiend Engels. Zijn maat, die mee was, kon alleen Spaans. Omdat het wolkendek steeds verder opentrok hadden we een mooi uitzicht op de omgeving en de vulkaan “Agua”.
Na 3 uur waren we weer terug bij ons hotel, waar we nu voor de deur werden afgezet.
Vervolgens zijn we de stad gaan verkennen. Na onze speurtocht ’s morgens kenden we de weg al aardig. Het is toch wel een mooie stad. Eerst zijn we naar het busstation gelopen om de mooie chicken bussen te bewonderen. Dit zijn opgepimpte oude Amerikaanse schoolbussen. Daarna over de zoveelste markt naar het centrale plein. Daar op een bankje gezeten om mensen te kijken. Overal in de stad zijn ruines van kerken. Eigenlijk hebben we maar twee mooie kerken gezien, die geen ruïne waren. De Kathedraal bij het centrale plein en de Merced kerk een stukje verderop. Het weer is goed en de temperatuur lekker. Na een paar uur slenteren hadden we het wel gezien.
Vanavond met de hele groep Mexicaans gegeten, wat lekker en gezellig was. Er zijn veel eetgelegenheden in de stad. Het zag er leuk uit.