Wandelen in de hoge Caucasus

Gudauri
Vanochtend toen we wakker werden en de gordijnen open deden, was het helemaal dichtgetrokken. Je kon geen 10 meter ver kijken. Dat was wel jammer, want vandaag zouden we gaan wandelen in de Dariali kloof. De ontbijtruimte moesten we delen met een stuk of 50 Israelische toeristen, best lomp volk overigens (voordringen etc.). Gelukkig vertrokken ze vandaag. We hebben nog aan George voorgesteld om vanmiddag naar de Dariali kloof te gaan, maar hij gaf aan dat als het dit weer was, het vaak een hele dag duurde en hij niet van het programma af wilde wijken. Dus wij met de kleding voor alle weersoorten (zon, regen en kou) op pad. Langs het vriendschapsmonument uit 1983, vanwaar je een prachtig uitzicht moest hebben over de Goedaoer-kloof en de Goed-Goera-berg. Nou, niets te zien hoor. Nadat we het hoogste punt van de weg voorbij waren (2379 m hoge Dzjvaris-pas) brak de zon door.
Op weg naar Kazbegi passeerden we een lange colonne vrachtwagens, die stonden te wachten voor de grens met Rusland. De echte grens is erg nauw en er is geen parkeerruimte. Dus staan ze een paar kilometer voor de grens al te wachten. Dit is de enige grens van Georgie met Rusland, die open is. De landen staan nog steeds op voet van oorlog met elkaar. Maar toch zie je hier veel Russische toeristen. Georgie mag niets uitvoeren naar Rusland, maar is wel doorvoerland voor goederen uit Armenie en Turkije naar Rusland. We rijden ook langs de scheidingslijn van Zuid Ossetie, het stuk land van Georgie, dat Rusland heeft bezet.
Vanuit het plaatsje Kazbegi zijn we gaan wandelen naar de Tsminda Sameba-kerk. Jippie: weer een kerk. Nou ging het meer om de wandeling en het uitzicht, dan de kerk hoor. We deden er 2 uur over om daar te komen (moesten 500 meter stijgen, deels over best een steil en met losse stenen bezaaid pad). Het uitzicht vanuit de kerk was erg mooi, de nevel was grotendeels weg en leverde mooie plaatjes op, van de omringende hoge bergen en op het dorpje Kazbegi. We hebben buiten het kerkje gepicknickt. Het was ijzig koud bovenop de berg, zelfs met 4 lagen kleding (inclusief fleece en winddichte jas). Maar toen we gingen afdalen, werd het al ras warmer. In Kazbegi hebben we een heerlijke espresso genuttigd en zijn we de bus ingestapt. Op de terugweg zijn we weer bij het vriendschapsmonument gestopt en nu hadden we het prachtige beloofde uitzicht. 

Nu hebben we het hotel voor onze groep alleen. De Israeliers zijn vertrokken en verder zijn er geen gasten.