Havelock

Vandaag met de pont overgevaren naar Havelock. We werden netjes om half acht opgehaald en daarna naar de haven gebracht. Die was toch verder weg dan gedacht. We moesten door allerlei checks heen, maar dat was geen probleem. De boot had een half uur vertraging, dus weer wachten. We werden tijdens het wachten tot we aan boord konden, aangesproken door een Indiase man die in Nieuw Zeeland woonde en daar hebben we een tijdje mee gepraat. Hij was als IT er 20 jaar geleden naar Nieuw Zeeland gegaan, had daarna les gegeven op een Universiteit en had nu, samen met zijn vrouw, een hotel vlak bij Tongariro. Het was grappig dat hij een aantal voorbeelden gaf van de Indiase cultuur, waar alles naar ons idee zo chaotisch en ongeregeld is. Hij gaf dat weer als dat er sprake was van een georganiseerd geheel binnen het ongeorganiseerde en daar kunnen wij ons wel wat bij voorstellen.
Uiteindelijk ging alles vrij vlot en konden we aan boord van een moderne catamaran. Er konden alleen passagiers op. De boot was volgeboekt met ca 200 passagiers. Er was voor iedereen een ruime stoel, die uiterst comfortabel zat. Al vrij snel was iedereen ingeladen en vertrok het schip. Toen we in de buurt van Ross eiland kwamen, kregen we met de deining golven te maken. Het schip begon lekker te stampen en te slingeren. Dit tot grote hilariteit van de Indiërs, die begonnen te gillen, te joelen en te lachen, alsof ze in een achtbaan zaten. Maar al gauw verging de meesten het plezier en maakte plaats voor zeeziekte. De een na de ander ging over z’n nek. De bemanning was druk met het uitdelen van kotszakjes en met dweilen, waar het zakje te laat kwam. Daarna werd het rustig, de meesten probeerden hun ellende te verdringen door te slapen. Wij hadden gelukkig geen last. Op het TV scherm werden we vermaakt met trailers van Indiase films uit Bollywood. Ook was er een interessant docu over de Sentinelese stam, die op een eiland van de Nicobaren woont en geen contact wil met de buitenwereld. Ze doden alle bezoekers. Na 2 uur en 15 minuten waren we in de haven van Havelock. Daar werden we weer opgewacht om ons naar Sea Shell resort te brengen. Dat was vlak bij de haven. Dit resort ziet er prachtig uit en het voldoet aan alle verwachtingen van een tropisch paradijs. We hebben een mooi huisje, smaakvol ingericht, tussen de palmbomen en met de zee vlakbij. De prijzen zijn ook naar boven aangepast, maar wel goedkoper als Nederland. Vanmiddag een brommer riksja genomen naar het mooiste strand van het eiland Radhanagar Beach. Dat was toch nog 10 km rijden. Het is werkelijk een prachtig Bounty strand, mooi wit fijn zand en aardig breed. Wel was het heel druk, met name waar je het strand opkomt. De Indiërs lopen niet zover. Een klein beetje weg van de meute en er was bijna niemand meer. Na de zon onder te hebben zien gaan, moest iedereen het water uit. Er is kans dat er dan krokodillen komen. Op het strand houdt de reddingsbrigade toezicht. Het was heel druk op het smalle weggetje terug. Onze riksja coureur moest constant van alles ontwijken. Hij had wel moeite met de steile heuveltjes, dan viel hij bijna stil.
Vanavond hadden we weer Indiaas buffet, dat betekent zeer pittig en gepeperd eten. We vroegen of er ook niet pittig eten was aan de gastheer, maar dat bleek niet het geval. Maar ze wilden voor ons wel speciaal eten maken wat niet pittig was. Dat namen we graag aan en we hebben vervolgens echt heerlijk Indiaas gegeten.