Eerste dagen Maui
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul
07 November 2014 | Verenigde Staten, Lahaina
06-11-2014
We zitten al weer twee dagen op Maui. Kauai lijkt al weer lang geleden. Ons vertrek van Kauai verliep zeer spoedig. We waren maar wat eerder naar de luchthaven gegaan, gezien onze eerdere ervaringen, maar nu ging alles snel. Na 3 kwartier vliegen landden we in Kahului. Maui bestaat uit 2 aan elkaar gegroeide uitgedoofde vulkanen en Kahului ligt er precies tussenin. Onze auto (Chevrolet Impala) opgehaald en direct door naar ons verblijf in Lahaina aan de droge kant van de kleine vulkaan. Deze kant lijkt wel wat op een Grieks eiland, erg droog, terwijl de andere kant groen en tropisch is. Het stadje Lahaina is erg toeristisch maar heeft wel een leuke sfeer. Alles ademt hier de Time Share Business uit. Dat is dan ook big business. Je wordt overal gelokt om een appartement te nemen via Time Share. Maar wij Nederlanders mogen niet gelokt worden. Alleen als Nederland een deel van Groot Britannie is, wat ze ook aan ons vroegen, dan zou het mogen.
Wij blijken wel in een TimeShare appartement te zitten, evenals het vorige op Kauai. Dit appartement is kleiner en minder mooi gelegen dan het vorige, maar alles ziet er wel netjes uit.
Gisteren maar meteen de beroemde Hana route gereden. Dit is volgens de boekjes de mooiste kustroute ter wereld. Dus wij verwachtten nogal wat. Dat bleek toch wat tegen te vallen. Niet dat het niet mooi was, maar de allermooiste was het in onze ogen toch niet. De route is 52 mijl lang en gaat langs de regenachtige noordkust van de hoge vulkaan (ca 3000 m). Er zitten ruim 600 bochten in en meer dan 50 watervallen. Helaas waren de uitzichten niet zo mooi als op Kauai. Ook de watervallen vielen wat tegen, ze waren nogal klein. Maar bochten waren er genoeg, dus doorrijden was er niet bij. Al met al was het wel een mooie rit. Na in het kleine plaatsje Hana wat gegeten te hebben moesten we langs dezelfde route weer terug. Paul wilde terug wat meer doorrijden, maar werd ernstig gehinderd door een toerist in een mooie Ford Mustang, die zijn rijbewijs ergens cadeau gekregen had. Inhalen op deze smalle weg zat er echt niet in, dus maar even een extra uitzichtpunt bekeken. Op een gegeven moment kwamen we nog wel langs een populair surf gebied. Er waren mooie grote golven en de plaatselijke jeugd vermaakte zich prima. We hebben er een tijdje staan kijken, want het surfen was een leuk gezicht. Dichtbij de golf surfers en verderop de windsurfers en de kitesurfers.
Vanmorgen vroeg opgestaan, want we hadden gisteravond op de valreep nog een snorkeltocht geboekt. Om half zeven moesten we op de kade staan in Maalaea een plaatsje op een half uur rijden van Lahaina. We gingen met een kleine catamaran met ca 15 personen naar het eilandje Molokini. Dit is een vulkaankrater die nog net boven water uitsteekt en waar het rustig water is met helder water waar je ver in kan kijken. We hadden gelukkig een boot met weinig mensen, want bij Molokini kwamen ook de boten met honderd mensen en meer. Er waren voor mijn gevoel meer snorkelaars dan vissen. Maar het onderwaterleven maakte alles goed. Het koraal was erg mooi en de vissen zoals wij die van het Aquarium in Blijdorp kennen. Vooral vlak bij de wal zaten veel vissen. Na een uur snorkelen moesten we weer de boot op, om naar de volgende plek te gaan. Hier zouden schildpadden zitten. Op deze plaats waren we bijna alleen met onze boot. Er was een gids/fotograaf mee die wist waar de schildpadden schuilden in grotten. Af en toe moeten ze adem halen en komen ze uit hun grot. En ja hoor de eerste die we zagen was er een van ca 1m doorsnee. Hij kreeg meteen een stuk of 8 snorkelaars achter zich aan, maar leek zich daar niet druk over te maken. We konden hem goed volgen en na een rondje van ca 10 minuten zocht hij z’n grot weer op. Daarna zagen we nog twee kleinere schildpadden. Na ca 15 minuten kwam de grote schildpad weer uit z’n hol en waren wij er nog alleen om hem te volgen. Nadat hij weer was gaan schuilen zag Paul vlakbij een kleine witpunt rifhaai uit een grot komen. Gelukkig waren Marianne en Cor nog in de buurt, dus die hebben hem ook nog kunnen zien. Al met al was het dus een geslaagd snorkel avontuur. Terug op de boot stond de lunch klaar en gingen we weer terug naar Maalaea. Tijdens de terugreis werd er nog een walvis gespot. Dit was de eerste die de bemanning van onze boot dit seizoen zag. De walvis was ver weg en ondergedoken, dus er werd op goed geluk in zijn richting gevaren. En ja hoor we hadden geluk, want de walvis, een bultrug, kwam precies op ca 10 m van de boot langs gezwommen en met een mooie beweging van zijn staart dook hij weer onder. Daarna was hij weg. Maar dit was toch wel een bijzondere toegift.
De rest van de dag hebben we lekker bij het zwembad van ons appartement doorgebracht.
We zitten al weer twee dagen op Maui. Kauai lijkt al weer lang geleden. Ons vertrek van Kauai verliep zeer spoedig. We waren maar wat eerder naar de luchthaven gegaan, gezien onze eerdere ervaringen, maar nu ging alles snel. Na 3 kwartier vliegen landden we in Kahului. Maui bestaat uit 2 aan elkaar gegroeide uitgedoofde vulkanen en Kahului ligt er precies tussenin. Onze auto (Chevrolet Impala) opgehaald en direct door naar ons verblijf in Lahaina aan de droge kant van de kleine vulkaan. Deze kant lijkt wel wat op een Grieks eiland, erg droog, terwijl de andere kant groen en tropisch is. Het stadje Lahaina is erg toeristisch maar heeft wel een leuke sfeer. Alles ademt hier de Time Share Business uit. Dat is dan ook big business. Je wordt overal gelokt om een appartement te nemen via Time Share. Maar wij Nederlanders mogen niet gelokt worden. Alleen als Nederland een deel van Groot Britannie is, wat ze ook aan ons vroegen, dan zou het mogen.
Wij blijken wel in een TimeShare appartement te zitten, evenals het vorige op Kauai. Dit appartement is kleiner en minder mooi gelegen dan het vorige, maar alles ziet er wel netjes uit.
Gisteren maar meteen de beroemde Hana route gereden. Dit is volgens de boekjes de mooiste kustroute ter wereld. Dus wij verwachtten nogal wat. Dat bleek toch wat tegen te vallen. Niet dat het niet mooi was, maar de allermooiste was het in onze ogen toch niet. De route is 52 mijl lang en gaat langs de regenachtige noordkust van de hoge vulkaan (ca 3000 m). Er zitten ruim 600 bochten in en meer dan 50 watervallen. Helaas waren de uitzichten niet zo mooi als op Kauai. Ook de watervallen vielen wat tegen, ze waren nogal klein. Maar bochten waren er genoeg, dus doorrijden was er niet bij. Al met al was het wel een mooie rit. Na in het kleine plaatsje Hana wat gegeten te hebben moesten we langs dezelfde route weer terug. Paul wilde terug wat meer doorrijden, maar werd ernstig gehinderd door een toerist in een mooie Ford Mustang, die zijn rijbewijs ergens cadeau gekregen had. Inhalen op deze smalle weg zat er echt niet in, dus maar even een extra uitzichtpunt bekeken. Op een gegeven moment kwamen we nog wel langs een populair surf gebied. Er waren mooie grote golven en de plaatselijke jeugd vermaakte zich prima. We hebben er een tijdje staan kijken, want het surfen was een leuk gezicht. Dichtbij de golf surfers en verderop de windsurfers en de kitesurfers.
Vanmorgen vroeg opgestaan, want we hadden gisteravond op de valreep nog een snorkeltocht geboekt. Om half zeven moesten we op de kade staan in Maalaea een plaatsje op een half uur rijden van Lahaina. We gingen met een kleine catamaran met ca 15 personen naar het eilandje Molokini. Dit is een vulkaankrater die nog net boven water uitsteekt en waar het rustig water is met helder water waar je ver in kan kijken. We hadden gelukkig een boot met weinig mensen, want bij Molokini kwamen ook de boten met honderd mensen en meer. Er waren voor mijn gevoel meer snorkelaars dan vissen. Maar het onderwaterleven maakte alles goed. Het koraal was erg mooi en de vissen zoals wij die van het Aquarium in Blijdorp kennen. Vooral vlak bij de wal zaten veel vissen. Na een uur snorkelen moesten we weer de boot op, om naar de volgende plek te gaan. Hier zouden schildpadden zitten. Op deze plaats waren we bijna alleen met onze boot. Er was een gids/fotograaf mee die wist waar de schildpadden schuilden in grotten. Af en toe moeten ze adem halen en komen ze uit hun grot. En ja hoor de eerste die we zagen was er een van ca 1m doorsnee. Hij kreeg meteen een stuk of 8 snorkelaars achter zich aan, maar leek zich daar niet druk over te maken. We konden hem goed volgen en na een rondje van ca 10 minuten zocht hij z’n grot weer op. Daarna zagen we nog twee kleinere schildpadden. Na ca 15 minuten kwam de grote schildpad weer uit z’n hol en waren wij er nog alleen om hem te volgen. Nadat hij weer was gaan schuilen zag Paul vlakbij een kleine witpunt rifhaai uit een grot komen. Gelukkig waren Marianne en Cor nog in de buurt, dus die hebben hem ook nog kunnen zien. Al met al was het dus een geslaagd snorkel avontuur. Terug op de boot stond de lunch klaar en gingen we weer terug naar Maalaea. Tijdens de terugreis werd er nog een walvis gespot. Dit was de eerste die de bemanning van onze boot dit seizoen zag. De walvis was ver weg en ondergedoken, dus er werd op goed geluk in zijn richting gevaren. En ja hoor we hadden geluk, want de walvis, een bultrug, kwam precies op ca 10 m van de boot langs gezwommen en met een mooie beweging van zijn staart dook hij weer onder. Daarna was hij weg. Maar dit was toch wel een bijzondere toegift.
De rest van de dag hebben we lekker bij het zwembad van ons appartement doorgebracht.
-
07 November 2014 - 10:05
Marianne:
Eventjes een aanvulling: de Chevrolet Impala is helaas wat lager dan onze vorige huurauto en dit betekent dat een van de chauffeurs, t.w. Paul, zijn rijkunsten heeft moeten aanpassen, want op Kauai heeft hij stoeprandjes en andere uitsteeksels ontdekt, dat heeft hem de bijnaam 'Bumpy' opgeleverd. Na de Hana route staat hij bekend bij zijn medereizigers als bumperklever. Omdat hij inmiddels een zgn. dirt-shirt aangeschaft heeft op Kauai (zelfde kleur als de roodbruine aarde van de Waimea canyon), is zijn bijnaam inmiddels: Bumpy dirt-shirt bumperklever. -
07 November 2014 - 10:13
Cor:
Inderdaad zitten we nu in een kleiner appartement, maar wel redelijk goed. Schoon is wat anders, tenzij je de muizen rekent tot de schoonmakers.
Voedsel moet apart gezet worden. We eten overigens goed. De hamburgers van Paul zijn wereldberoemd op kamer D203 en de salades van Marianne evenzo.
Wat betreft de rijkunst van de voorligger van Paul: hij mag het rijbewijs wel kano hebben gekregen, maar Paul heeft het volgens mij op een scartbaan gehaald. Onder het rijden vertelt hij mij steeds dat je net moet doen alsof je op een motor zit, terwijl dit volgens mij toch anders is.
Anderzijds heeft hij ook weer een haai ontdekt en gelukkig was deze niet groot en zijn moeder was er ook niet.
En zo hebben we toch weer een paar leuke dagen gehad. -
07 November 2014 - 12:32
Tess:
Haha een motor met 4 wielen, snap goed dat Paul wat uit balans is en vanwege de breedte van z'n verhikel nu en dan stoeprandjes meeneemt.
Maareh Heel erg mooie foto van die zeeschildpad! Heel erg bedankt en kijk alweer uit naar het volgende verhaal.
XTess -
08 November 2014 - 18:27
Christine En Ruud:
Mooie foto's; het is daar bijna net zo mooi als hier..... Wessel ziet dat surfen wel zitten en even lekker snorkelen, te gek! Ach, die rijkunsten van Paul, het gaat al zo lang goed, zal nog wel een paar dagen goed gaan, toch? Geniet en tot het volgende verslag RCCW -
11 November 2014 - 18:28
Ina:
Wat een prachtige foto´s van de onderwaterwereld. De zeeschildpad is echt geweldig.
Ook de foto´s van boven water, de rug van de walvis, en de prachtig groene vergezichten van wandelingen zijn heel mooi. Leuk om de aanvullingen van de medereizigers te lezen:-).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
