Snorkelen met mantaroggen

Het is vandaag een prachtige zonnige dag. Cor was vroeg zijn bed uit om de zonsopkomst bij de krater te bekijken. Gisteravond was er in de wolken en de regen een kleine rode gloed zichtbaar, maar volgens Cor was het vanmorgen prachtig. Helaas hebben Marianne en Paul dat gemist.
Vervolgens richting Hilo gereden en daar highway 19 op langs de noordelijke kust. De weelderige vegetatie is prachtig langs de route. Langs de route liggen verschillende mooie watervallen. Wij hebben de Akaka waterval uitgekozen om te bekijken. Via een mooie korte wandeling kwamen we bij de waterval, die ca 135 m hoog is. Na de waterval even in een dorpje in de buurt rondgekeken. Cor heeft zijn haar laten knippen in een hele kleine kapsalon. De van oorsprong Duitse kapster vond standje twee wel goed, terwijl Cor thuis altijd standje drie doet. De kapster was in voor een goed gesprek. Wij hoorden ze 3 winkels verder nog lachen.
Daarna terug naar Hilo voor wat inkopen. Net buiten Hilo staat een grote macadamianoten farm. Daar kwamen we om 1 minuut voor 5 in de middag aan, terwijl ze om 5 uur sluiten. Gelukkig werd het slot weer van de deur gehaald en mochten we in de winkel naast de fabriek van het hele assortiment (macadamia’s met zeezout, macadamia’s met honing, macadamia’s met knoflook, macadamia’s met chocolade en ga zo maar door) proeven. We hielden het toch maar bij de gewone gezouten macadamia’s. Daarna konden we via een self guided toer nog een blik in de fabriek werpen. Het omhulsel van de noot is zeer sterk en zelf met een hamer niet te kraken. We hadden een dag eerder onderweg al macadamianoten geplukt uit de bomen en het was inderdaad niet gelukt om een noot te kraken. Ook hier zijn de noten nog duur. Een zakje van 3 ons kost 10 dollar.
Na de notenfabriek zijn we richting Pahoa gereden, waar een lavastroom het stadje bedreigt. Het was al donker en we hoopten een glimp van de hete rode lava op te vangen. Maar de hoofdstraat was gedeeltelijk afgezet door de nationale garde. We zijn tot de afzetting gereden, maar er was daar niets te zien. Dus maar weer teruggegaan naar ons hotel. Voordat we terug waren nog wel even naar de hoofdkrater van de Kaleaua vulkaan gegaan. Nu was het wel goed zicht. In de verte was duidelijk de rode gloed te zien in de krater.

De volgende dag, 15 november moesten we ons hotel uit om te verkassen naar Kona aan de andere kant van het eiland. Dit was ca 2.5 uur rijden, maar dat hebben we op ons gemak gedaan. Omdat het mooi weer was nog even wat bekende plaatsen langs gegaan, zoals de hoofdkrater en het zwarte strand, waar ook nu weer een schildpad lag te zonnen. Ook even een tussenstop bij de bakery.
Ons nieuwe appartement is weer prachtig. Het uitzicht kon beter, maar we zien de zee wel en het zwembad is vlakbij. Het appartement is ruim en prachtig ingericht. Tevens hebben we een mooi en groot terras. Het weer is nog steeds prima.

Vandaag,16 november is een rustdag. Beetje lezen en zwemmen in de pool. Maar zojuist hebben we een prachtige ervaring gehad. We hebben gesnorkeld met een mantarog. In het pikkedonker zijn we met een grote rubberboot uitgevaren. Aan boord waren 16 snorkelaars en twee bemanningsleden. Buitengaats stond een behoorlijke wind en de zee was erg ruw. Dus we maakten behoorlijke klappen op het water. Ook in de baai waar we voor anker gingen, was het water ruw. Uiteindelijk bleken we vlakbij de kust te liggen, want je kon de branding horen.
Achter de boot werd een soort surfplank met verlichting gelegd. Het licht is erg sterk en trekt plankton aan, waar de mantaroggen op af komen. Na een paar minuten was onze rog al gearriveerd. Ik wist niet wat ik moest verwachten, maar zag in het licht een grote zwarte schaduw langs komen. Dus snel het water in. Het was de bedoeling om naar de surfplank te zwemmen en deze vast te houden. Verder moest je zo vlak mogelijk op het water proberen te liggen. Even later wist ik wel waarom. De mantarog kwam naar boven gezwommen met zijn bek wijd open en vlak voor de oppervlakte veranderde hij van richting en ging met zijn witte buik naar boven vlak onder de surfplank langs waar wij aan hingen. Omdat het beest een spanwijdte had van ca 4 meter kwam zij vlak langs, op enkele centimeters van ons gezicht. Dit was echt spectaculair. En dat heeft Kowy zoals deze rog heet zo’n 45 minuten volgehouden. Steeds weer naar beneden (het was daar trouwens niet zo diep) en dan weer omhoog. Wij konden er geen genoeg van krijgen, maar werden naar de boot terug geroepen na die 45 minuten. Ook begonnen we het koud te krijgen, ondanks onze wetsuits, dus het was wel prima zo. Maar dit was echt een onvergetelijke ervaring. Wat wel nog grappig was, was het feit dat het vliegveld vlakbij lag. Zo hoorde ik een vliegtuig opstijgen, terwijl er een grote manta rog onder me door zwom. Na 20 minuten stonden we weer op de kade, een mooie ervaring rijker.

We blijken trouwens een erg geavanceerde auto te hebben. Op weg naar de locatie vanwaar we zouden gaan snorkelen met manta’s, moesten we de kaart erbij halen, maar het was nogal donker in de auto. Marianne zag een knopje aan het plafond van de auto en drukte daarop. Dat bleek echter niet de verlichting te zijn, maar het contactknopje voor noodgevallen met de auto, waarbij je met een vriendelijke man doorverbonden werd. Toen de man ons vroeg waarmee hij ons kon helpen, vertelde Marianne dat ze in een gehuurde auto reden en per ongeluk op dit knopje hadden gedrukt en niet wisten hoe ze dit weer moesten opheffen. De vriendelijke man, die die waarschijnlijk al veel vaker had meegemaakt met domme toeristen, vertelde waar we dat knopje konden vinden en toen was het probleem weer opgelost. We weten nu in ieder geval hoe we hulp kunnen inschakelen als dat nodig is. Dat is met Marianne haar rijstijl wel handig, want die zag gisteren bijna een roodstoplicht over het hoofd (na een 2 uur durende bochtige weg, met de cruisecontrol aan, was ze daar niet meer aan gewend). Gelukkig luisterde ze deze keer direct naar Paul zijn ‘stop!!!! Stoplicht en werd er voor het stoplicht gestopt. Helaas wel zo abrupt, dat Cor, die achterin zat de sudokoen, zijn bril (tijdelijk) kwijtraakte.