Trulli's, trulli's en trulli's
Door: Marianne
Blijf op de hoogte en volg Paul
25 September 2018 | Italië, Locorotondo
We bevinden ons nu in Valle d’Itria, een heuvelachtige landschap met smalle weggetjes en rood akkerland met olijfbomen, eikenbossen en amandelbomen, omzoomd door muurtjes gestapeld met grote brokken kalkstenen. Deze stenen liggen op het land en om het land te kunnen bewerken, halen de boeren deze brokken stenen van het land en stapelen ze op tot muurtjes of bouwen ze er trulli van. Deze puntmuts huisjes zijn kenmerkend voor dit gebied en het staat er vol van, oude (maar nog wel intact), nieuwe, bewoonde en onbewoonde. Ook ons huidige verblijf bestaat uit appartementen in trulli’s.
De temperatuur is sinds vandaag een graad of 10 gedaald, dat komt door de harde wind, want de zon schijnt nog volop. Een prima dag dus om de hoofdstad van de trulli’s te bezoeken, Alberobello. Dicht opeengepakt staan hier honderden trulli, hele wijken, erg fotogeniek. Dat vinden ook de vele toeristen, die hier rondlopen, maar dat maakt het wel gezellig.
Ook het plaatsje waar we vlakbij zitten, Locorotondo, is een knus plaatsje en ligt op een heuvel, zodat je het al van ver ziet liggen. Het historisch centrum is niet groot en het was erg rustig toen we er gisteren doorheen liepen. Tussen ca. 13.00 en 16.00 ligt hier alles stil, de winkels zijn dicht, de benzinestations, zelfs de ijssalons hebben siesta.
In Locorotondo ligt een prachtige begraafplaats, waar we gisteren toevallig langs liepen en waar sommige overledenen complete mausolea ter nagedachtenis hebben, vele meters hoog en breed, versierd met beelden en marmer. Dit was net een miniversie van de beroemde begraafplaats La Recoleta in Buenos Aires. De weg naar de begraafplaats is omrand met hoge pijnbomen en we konden ons al grote mafia families of notabelen voorstellen, die hier hun geliefden naar de laatste rustplaats brachten. Grappig genoeg was er tussenin ook een soort akker met alleen aarde waarin wat kruisen en zeer simpele gedenkplaatsen stonden. Daar lagen waarschijnlijk de ongefortuneerden of diegenen die uit de gratie waren geraakt.
We zijn een beetje in de stemming van het bezoeken van bezienswaardigheden, die op de werelderfgoed lijst staan. Alberobello staat daarop en ook Matera, de grottenstad. Daar waren we een aantal dagen geleden, op weg van Vieste naar Locorotondo. Toen we aan kwamen rijden, zagen we een moderne stad voor ons liggen met hoge flatgebouwen. Het was zondag middag rond 2 uur en de stad was uitgestorven. Maar toen we de auto geparkeerd hadden bij het centrum werd het druk. We volgden de massastroom toeristen naar Piazza Vittorio Veneto en daar kregen we een spectaculair uitzicht op de in de diepte gelegen wirwar van stegen, trappen en grotten van de grot nederzetting. De massa toeristen bleef grotendeels boven bij het uitzichtpunt staan en slechts een enkeling begaf zich naar beneden om zich door de wirwar van steegjes en trappen te wagen. Het was bijzonder om hier doorheen te lopen en het unieke karakter van de grotnederzetting te aanschouwen. Het was overigens bloedheet (tegen de 30 graden), maar gelukkig verkopen ze hier overal heerlijk Italiaans ijs.
Nog een bezienswaardigheid van de Unesco lijst, was vandaag ons bezoek aan de grotten van Castellana. Die grotten werden pas in 1938 ontdekt. Voor de lokale bevolking gold de ingang (een enorm gat in de grond met daaronder een reusachtige grot) als de Poort van de Hel en werd gebruikt voor het dumpen van landbouwafval en dierkadavers. Voordat men de grot kon verkennen moest er een 10 meter dikke laag afval worden verwijderd. We zijn een uur de grotten in geweest, begeleid door een Engels sprekende gids. Door de vormen van de talrijke calcietafzettingen krijg je het gevoel in een sprookjesachtige onderaardse wereld terechtgekomen te zijn en als de gids ons wees op bepaalde vormen van de afzettingen, kon je daar gemakkelijk een bepaald dier in herkennen.
We vermaken ons prima hier, zitten zelfs aan de heerlijke zelfgemaakte huiswijn (dat is voor ons nogal bijzonder omdat wij niet zo goed meer tegen alcohol kunnen) van onze accommodatie, Truddhi e Cucina di Puglia. Als we ’s avonds geen zin hebben om uit eten te gaan, maken we zelf pasta (zolang dat uit een potje komt smaakt het prima) en zitten we op het terrasje buiten onze trulli te genieten. Morgen gaan we naar onze volgende stop, helemaal onderin de hak onder Otranto. We zijn benieuwd.
De temperatuur is sinds vandaag een graad of 10 gedaald, dat komt door de harde wind, want de zon schijnt nog volop. Een prima dag dus om de hoofdstad van de trulli’s te bezoeken, Alberobello. Dicht opeengepakt staan hier honderden trulli, hele wijken, erg fotogeniek. Dat vinden ook de vele toeristen, die hier rondlopen, maar dat maakt het wel gezellig.
Ook het plaatsje waar we vlakbij zitten, Locorotondo, is een knus plaatsje en ligt op een heuvel, zodat je het al van ver ziet liggen. Het historisch centrum is niet groot en het was erg rustig toen we er gisteren doorheen liepen. Tussen ca. 13.00 en 16.00 ligt hier alles stil, de winkels zijn dicht, de benzinestations, zelfs de ijssalons hebben siesta.
In Locorotondo ligt een prachtige begraafplaats, waar we gisteren toevallig langs liepen en waar sommige overledenen complete mausolea ter nagedachtenis hebben, vele meters hoog en breed, versierd met beelden en marmer. Dit was net een miniversie van de beroemde begraafplaats La Recoleta in Buenos Aires. De weg naar de begraafplaats is omrand met hoge pijnbomen en we konden ons al grote mafia families of notabelen voorstellen, die hier hun geliefden naar de laatste rustplaats brachten. Grappig genoeg was er tussenin ook een soort akker met alleen aarde waarin wat kruisen en zeer simpele gedenkplaatsen stonden. Daar lagen waarschijnlijk de ongefortuneerden of diegenen die uit de gratie waren geraakt.
We zijn een beetje in de stemming van het bezoeken van bezienswaardigheden, die op de werelderfgoed lijst staan. Alberobello staat daarop en ook Matera, de grottenstad. Daar waren we een aantal dagen geleden, op weg van Vieste naar Locorotondo. Toen we aan kwamen rijden, zagen we een moderne stad voor ons liggen met hoge flatgebouwen. Het was zondag middag rond 2 uur en de stad was uitgestorven. Maar toen we de auto geparkeerd hadden bij het centrum werd het druk. We volgden de massastroom toeristen naar Piazza Vittorio Veneto en daar kregen we een spectaculair uitzicht op de in de diepte gelegen wirwar van stegen, trappen en grotten van de grot nederzetting. De massa toeristen bleef grotendeels boven bij het uitzichtpunt staan en slechts een enkeling begaf zich naar beneden om zich door de wirwar van steegjes en trappen te wagen. Het was bijzonder om hier doorheen te lopen en het unieke karakter van de grotnederzetting te aanschouwen. Het was overigens bloedheet (tegen de 30 graden), maar gelukkig verkopen ze hier overal heerlijk Italiaans ijs.
Nog een bezienswaardigheid van de Unesco lijst, was vandaag ons bezoek aan de grotten van Castellana. Die grotten werden pas in 1938 ontdekt. Voor de lokale bevolking gold de ingang (een enorm gat in de grond met daaronder een reusachtige grot) als de Poort van de Hel en werd gebruikt voor het dumpen van landbouwafval en dierkadavers. Voordat men de grot kon verkennen moest er een 10 meter dikke laag afval worden verwijderd. We zijn een uur de grotten in geweest, begeleid door een Engels sprekende gids. Door de vormen van de talrijke calcietafzettingen krijg je het gevoel in een sprookjesachtige onderaardse wereld terechtgekomen te zijn en als de gids ons wees op bepaalde vormen van de afzettingen, kon je daar gemakkelijk een bepaald dier in herkennen.
We vermaken ons prima hier, zitten zelfs aan de heerlijke zelfgemaakte huiswijn (dat is voor ons nogal bijzonder omdat wij niet zo goed meer tegen alcohol kunnen) van onze accommodatie, Truddhi e Cucina di Puglia. Als we ’s avonds geen zin hebben om uit eten te gaan, maken we zelf pasta (zolang dat uit een potje komt smaakt het prima) en zitten we op het terrasje buiten onze trulli te genieten. Morgen gaan we naar onze volgende stop, helemaal onderin de hak onder Otranto. We zijn benieuwd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
