Naar Nameri

Somnath had gisteren een collega gesproken over een kortere weg naar Nameri en die bleek berijdbaar te zijn. Dat scheelde 2 uur met de andere weg, over welke we naar Tawang zijn gekomen vanuit Tezpur. Het was een vreselijke weg, modderig, erg slechte stukken, diepe afgronden. We zijn om 6 uur vertrokken, omdat de weg om 9 uur afgesloten zou worden. Het was regenachtig en toen we ergens bovenaan waren, waar een paar winkeltjes waren, stopten we zodat Somnath en Yajanta wat zouden kunnen eten. Wij hadden ons ontbijt in een pakketje meegekregen. Na een kort babbeltje met de verkoper, zei Somnath dat we door zouden rijden, omdat de weg om 9 uur dicht zou gaan. Op een bepaald moment kwamen we bij een stuk waar een aantal auto’s stonden, een auto kwam ons tegemoet rijden en de bijrijder sprak met Somnath. Het bleek dat er een aardverschuiving was geweest en de weg afgesloten was. Er kwamen inmiddels auto’s terug. Een Spaanse groep in een 5 tal auto’s kwam ook terug en reed weer terug. Volgens Somnath kon dat wel, maar die weg was nog slechter. Hij besloot dat we zouden wachten, het zou ca. 3,5 uur duren voordat de weg weer open zou zijn. We hebben wat thee gedronken bij een winkeltje/eethutje, waar we toevallig stonden en daarna zijn we richting de aardverschuiving gelopen. Er stonden heel veel auto’s en vrachtwagens langs de kant van de weg. Voor de grote aardverschuiving was een graafmachine bezig wat brokken en aarde van de weg te halen. Toen we de bocht omliepen en uiteindelijk de grote aardverschuiving zagen, zagen we pas hoe groot deze aardverschuiving was, het leek wel alsof de halve berg naar beneden gekomen was, naar schatting wel 150 meter breed over de weg heen. 3 graafmachines waren bezig, maar het zag er niet goed uit. Weer een hele poos later zijn we met de auto naar beneden gereden, naar vlakbij de aardverschuiving en zagen we van dichtbij de graafmachines aan de gang. We waren om ca. 8.45 bij de blokkade en om iets naar 12 uur gingen we weer rijden. Eerst mocht het verkeer naar boven vertrekken: een hele stoet met zware vrachtwagens trok aan ons voorbij, daarna mochten wij op weg. Er volgende nog slechte stukken weg, maar lang niet zo slecht als we inmiddels gehad hadden. Om 14.40 waren we in ons Ecokamp. We hebben de 1e verdieping van een houten huis, een grote ruimte, met bamboe bedden. We waren te laat om nog naar de overkant van de rivier, het park in te kunnen gaan, maar Somnath nam ons mee naar de over van de rivier en we zijn langs akkertjes met allerlei landbouwgewassen gewandeld. Veel velden met mosterd, een groep meisjes die lachend en kletsend vanuit het werken op de velden voorbij kwam en waar Somnath de weg aan vroeg. We kwamen bij een riviertje, waar volgens Somnath nooit water in stond, maar nu dus wel. We moesten er wel doorheen, dus sokken en schoenen uit en door het modderige water naar de overkant. Aan de overkant de schoenen maar weer aan. We zijn nog langs wat traditionele huisjes geslenterd, inmiddels was het donker geworden en bij een winkeltje nog thee gedronken. Somnath kende de vrouw, het was de schoonmoeder van een collega van hem.
Terug in ons huisje waren we best moe en zijn we gaan rusten en in slaap gevallen.
De groep Spanjaarden was ca. 1/2 uur na ons in het Ecokamp aangekomen. Volgens Somnath hadden ze wel een voorsprong van ca. 1 uur gehad, maar waren ze onderweg nog gestopt.