De hippies van Pai

En nu zijn we in Pai. De duizend bochten weg hierheen was prima berijdbaar. Her en der lag prachtig nieuw asfalt. Alle wegen, die we tot nu toe gezien hebben, waren in goede staat, stukken beter dan in België, maar dat is niet zo moeilijk.We reden er een kleine 3 uur over. Helaas waren er geen mooie uitzichtpunten. Tijdens ons ontbijt vanmorgen hadden we een mooie voorstelling. Een vrachtwagen moest spullen op het postkantoor afleveren en reed achteruit de oprit in. Nu is de elektriciteit een wirwar van draden boven en langs de weg. Een paar draden hingen wat lager dan de rest. En die werden prompt kapot gereden. De chauffeur legde ze opzij en dat was het. Maar volgens mij was er toch bij iemand het licht uitgegaan. Een draad hing nog heel voor de auto, maar we hebben niet meer gezien hoe het verder ging, want ons busje naar Pai was al gearriveerd.

Pai is een echt backpackers dorp. Ze komen met alles wat maar rijdt hierheen. Nou is het wagenpark hier wel oké, want er rijdt geen ouwe troep rond. Maar brommertjes en motorfietsen zijn ook in als vervoermiddel bij de rugzakkers. Een plaatselijke toeroperator vertelde me, dat er heel veel ongelukken gebeuren met de brommers. We zagen ook best wat jongelui met knieën in verband of schaafwonden en die hebben nog geluk gehad. Meteen een toertje geboekt voor de zonsondergang van Pai canyon. Met een grote dikke luxe pick-up werden we naar de canyon gereden, net buiten het dorp. Nou hier waren alle rugzakkers, hippies, flowerpower en de rest van de jeugd vertegenwoordigd. Het leek wel of DJ Tiesto optrad. Wij voelden ons wel bejaarden hiertussen, of zijn we dat ook? Enfin de canyon bestond uit zandsteen, die behoorlijk uitgesleten was. De looppaden hadden ook betere tijden gekend. Ze waren compleet natuurlijk, maar op sommige plaatsen maar een halve meter breed met aan beide zijden afgrond (ca 30 m). En nergens hekken of zoiets. Onze chauffeur vertelde later, dat er af en toe wel mensen naar beneden vielen. Nou dat verbaasde me niets. Afijn de zonsondergang stelde niet zoveel voor, maar het spektakel er omheen was vermakelijk.

Toen we terugkwamen in de stad, was er een grote avondmarkt opgezet. Met voornamelijk hele kleine eetkraampjes, die van alles en nog wat verkochten. We hebben eerst heerlijke saté gegeten, vervolgens bij een vrouwtje met een kleine frituurpan de heerlijkste patat ooit gegeten (met lekkere kruiden en zelf gemaakte mayonaise. Toe namen we heerlijke verse zoete aardbeien en vers geperst sinaasappelsap. De markt was druk, maar niet te. Er hing gewoon een heerlijke sfeer.

Het is al weer vrijdag 27 Januari en we zijn vandaag van Pai naar onze homestay in de buurt van de grens met Myanmar (Birma). De route was weer bezaaid met bochten, maar we hadden nu wel veel leuke uitzichten. Helaas zijn de rijstvelden bruin, want de rijst is al geoogst en er is te weinig water om opnieuw in te zaaien. Aan het begin van de route stonden heel veel mensen langs de weg met flessen water. Een stuk verderop was er ineens een opstopping met politie en zelfs een ambulance. Ik dacht meteen aan een ernstig ongeluk, maar wat bleek, er was een monnik in aantocht.Hij liep al 24 jaar de route Pai, Chiang Mai en Mae Hong Son. Elke dag liep hij. En de mensen langs de kant gaven hem water, als offer. Nou met al dat water kon hij makkelijk zijn eigen prive zwembad vullen. Na 1.5 uur waren we er. We hebben een basic hutje, maar alles is er, wat we nodig hebben. ’s Middags zijn we naar de grotten in de buurt gegaan. Nu ging er meteen een gids mee met olielamp. Door deze grotten stroomt een rivier. Doet me denken aan die schoolkinderen, die vast zaten in een grot in Thailand, toen de rivier plotseling over ging stromen. De ingang was veel mooier, dan onze vorige grot.Er was nergens verlichting aan gelegd, dus de olielampen waren echt nodig. Er waren nu geen nauwe doorgangen, maar het ging wel aardig omhoog en naar beneden. Aan het eind kwamen we weer bij de rivier uit. Daar gingen we verder de grot in op een wankel bamboe vlot. Naast het vlot zwommen vele grote vissen mee, die worden gevoerd. Aan de andere kant van de grot, waar de rivier weer naar buiten stroomde, moesten we weer omhoog klimmen. Daar lagen namelijk grafkisten, duizenden jaren oud. Er lagen geen botjes meer in. Van bovenaf was er een prachtig uitzicht op de rivier, die uit de grot kwam. Hierna ging het weer terug op het bamboevlot.

28 Januari. We werden om 09.00 uur opgehaald door gids Daka. Hij begeleidt ons op onze wandeling naar zijn Karendorp. Het was vanmorgen behoorlijk koud. Dat hadden we hier nog niet meegemaakt. Maar met de zon warmt het snel op. We moesten waterschoenen aan, want de rivier moest een aantal keer worden overgestoken. Ik loop liever op gewone schoenen, maar had mijn teva’s wel bij me. Na de eerste rivier doorwading liep het pad omhoog langs boerenland op de hellingen, maar wel in de schaduw. Alles is wel dor. De oogst is van het land en de bomen hebben al maanden geen regen gehad.Onderweg legde onze gids van alles over de bomen en planten uit, die we tegenkwamen. Hij liet ook allerlei bladeren, vruchten en bloemen proeven. Van een plant werd het blad rood als je het vermaalde, dus dat werd voor kleurstof gebruikt. Maar als ik nu zou moeten survivallen, dan weet ik het niet meer. Na 2 uur omhoog lopen, zagen we het dorp in de verte beneden liggen. Een uurtje later waren we er. Het dorp was niet erg bijzonder en de inwoners ook niet. Alleen een paar oudjes liepen nog in klederdracht. Bij onze gids thuis aten we de lunch op, die de homestay had gemaakt. Lekkere rijst in een bananenblad en een bananen muffin. Na ca. anderhalf uur, werd de terugreis ingezet. Nu zouden we de rivier gaan volgen. Dat was letterlijk. Want we liepen voor een groot deel door de rivier. Maar dat was erg mooi. De wanden waren hier en daar erg steil met een weelderige begroeiing. Het achtjarige dochtertje van gids Daka liep ook mee samen met 2 vriendinnetjes. De meiden waren erg druk met elkaar, maar het maakte de tocht wel levendig. Wilde dieren, als die er al waren, hebben we ze natuurlijk niet gezien. Onderweg waren er nog een aantal oude vrouwtjes aan het vissen met een soort schepnetten. Wat ze gevangen hadden was voornamelijk kleine visjes en wat rivierkreeftjes. De hele vangst kon in een hap naar binnen. Maar ja je kon er wel de rijst mee opvrolijken. Na ca 2 uur lopen kwamen we weer in ons dorp en trakteerde Marianne op ijsjes. Dat lustte de meiden wel. Bij onze homestay afscheid genomen van ons gezelschap. Die gingen met z’n vieren op de brommer terug naar hun dorp. Al met al geen spectaculaire wandeling, maar wel een leuke dag.

Morgen vroeg vertrekken we met de auto naar het vliegveld van Chiang Mai en dan vliegen we naar het zuiden. Een lange dag dus.