1 maart, Palenque

Vandaag de beroemde ruïnes van Palenque bezocht. Hier regeerde de “beroemde” vorst Pacal in de hoogtijdagen van het Mayarijk van het jaar 603 na Christus tot 683. Via een soort hiërogliefen in sommige piramides zijn de wetenschappers een hoop over zijn leven te weten gekomen. Het is een hete dag, maar omdat we steeds beter gewend raken aan de hitte is het goed uit te houden. De ruines hier zijn nog voor 95% bedekt met jungle. Het is nu droge tijd, dus met de muggen valt het wel mee.
Vanmorgen vroeg opgestaan en om 08.00 op pad gegaan. Eerst 1.5 uur achter een gids aan gehobbeld. Daarna even vrij rondslenteren en vervolgens weer achter de gids aan voor een jungletocht. Dit laatste viel wat tegen, want de groep schoot niet op en we zagen eigenlijk weinig. Ook de uitleg was summier. Nog wel een klein soort wild varken gezien, wat eigenlijk geen varken is, maar verwant aan de knaagdieren. Wij hielden het met de gids voor gezien en zijn onze eigen weg gegaan. De ruines zijn best mooi, maar moeten in de hoogtij dagen geweldig zijn geweest. Het meeste stucwerk is verloren gegaan en ook de kleuren zijn er niet meer. Maar op sommige plekken was nog een beetje van de oude glorie te zien. Eigenlijk zijn alleen het grote paleis en de graftombes van Pacal en zijn vrouw (de rode koningin) goed blootgelegd. De rest ligt nog half of helemaal in de jungle. Nadat we de groep verlaten hadden, zijn we eerst naar het museum gegaan om de sarcofaag van Pacal te bekijken en een jaden gezichtsmasker van zijn vrouw. Verder was daar niet zoveel te zien. Daarna hebben we een busje terug naar het park genomen om nog eens even rustig rond te kijken en wandelen. Het pad naar beneden liep ook door de jungle langs een riviertje met diverse watervallen. Daar ook nog wat brulapen gezien.

Gisteren was het een lange reisdag. Het was bewolkt en af en toe regende het. Eigenlijk hebben we de hele dag in de bus gezeten. Het enige vermeldenswaardige was dat we pech kregen. Eerst begaf een riem het, die de airco aandrijft. Dus geen airco meer en ook geen ramen, die open konden. Het was dus lekker warm, maar ach we willen toch avontuur. Vervolgens knapte er nog een riem en nu was de koeling van de motor niet meer aanwezig. Dat was een serieuzer. De hele route reden we op een snelweg met bijna geen verkeer, maar nu stonden we op een tweebaansweg, waar de grote trucks langs raceten. De eindeloze hete droge en dorre bush van Yucatan, was inmiddels overgegaan in moerassige weilanden met vleeskoeien. Dus terwijl onze chauffeur hevig zwetend, de riem verving voor de waterpomp, keken wij wat er in de weilanden loos was. Daar verscholen in het gras zaten vele vogels, die een behoorlijke herrie maakten. Na een lange dag kwamen we om 6 uur bij ons hotel aan.

We zitten nu op een terras tegenover ons hotel met een grote kan met vers geperst limoensap vermengd met sodawater en wat suiker, een heerlijke verfrissing met dit weer.

Paul en Marianne