Big Island: Volcano
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul
14 November 2014 | Verenigde Staten, Volcano
11 november 2014
We zijn op Big Island gearriveerd. Vliegen en auto’s ophalen/inleveren gaat nu zeer gemakkelijk. Dus we hadden om ca 14.30 onze nieuwe auto, hetzelfde model als op Kauai. Daar zijn we zeer tevreden mee. Vanuit het vliegtuig zagen we de hoge vulkanen Mauna Kea en Mauna Loa boven de wolken uitsteken. Maar onder de top lag een dik pak wolken, dus dat betekent regen. Ja hoor, ook hier zijn we op een van de natste plaatsen op aarde. Na even nog wat inkopen te hebben gedaan in de supermarkt waren we na 40 minuten rijden bij Volcano. Het was flink berg op en natuurlijk regende het onderweg. Halverwege was de afslag naar het dorpje Pahoa, waar een langzame lavastroom de berg aan het afkomen is en de huizen bedreigt. Er zijn daar al enkele huizen in vlammen opgegaan, maar de lavastroom is nu gestopt. Aangekomen in Volcano was het droog. De vegetatie is zeer weelderig. Overal nevelwoud met vooral verschillende soorten varens, waaronder hoge boomvarens. Ons nieuwe onderkomen is een kleine kamer in een gewoon aandoend woonhuis. De receptie is een paar blokken verder aan de andere kant van het dorp. Alles is wel aanwezig in de kamer, maar koken kunnen we niet echt. Iets opwarmen gaat nog net. Maar ja er is hier niet veel keus, of je kan ook zeggen, dat we verwend waren. In de supermarkt hadden we een opwarm maaltijd gehaald, als avondeten, maar die was niet echt lekker. Na het eten wilde ik nog wat gaan lopen, maar het regende en het is aarde donker. Er is ook niet veel te doen, 3 restaurants, 2 supermarktjes en een postkantoor. Dus lezen en vroeg slapen.
12 nov. Midden in de nacht werden we door Cor zijn ipad gewekt, omdat iemand wilde skypen. We zijn er nog niet achter wie het was. s’Morgens op de veranda ontbeten. Het was wel fris, maar niet koud. Daarna hadden we bedacht om de Kilauea Iki trail te gaan lopen in het nationale park Volcano. De Kilauea Iki is een krater die ontstaan is bij een grote eruptie in 1959. Voor 10 dollar per auto mogen we 7 dagen het park in en uit. De wegen en trails in het park staan goed aangegeven. Na eerst bij het visitors center rond gekeken te hebben, hadden we het begin van de trail snel gevonden. We liepen eerst een tijdje langs de rand van de krater, met mooie uitzichten in de diepte en de weelderige nevelwoud vegetatie om ons heen. Her en der bloeide de bamboeorchidee. Daarna daalden we af in de krater. Het weer was ons redelijk goed gezind. Wel was het nevelig en af en toe miezerde het een beetje, maar erg nat werden we niet. Beneden in de krater was het een romig geheel met al die gestolde lava. Op diverse plekken kwam wat stoom uit de grond en daar voelde het iets warmer aan. Na een forse wandeling kwamen we weer boven bij een parkeerplaats uit, maar daar stond onze auto nog niet. Hier stonden een paar bussen, want er was vlakbij een lavatunnel te bezichtigen. Het was niet soeps, maar wij zijn dan ook verwend. Na de wandeling zijn we de weg naar de oceaan gevolgd. We passeerden vele grote en kleinere lava vlaktes, terwijl het was gaan regenen. Beneden bij de oceaan was het echt een gigantisch lavaveld wat bij het water eindigde. Twee jaar geleden stroomde de hete lava hier nog in zee. Maar nu was alles rustig. Bij het water bleek langs het hele lavaveld een klif ontstaan te zijn van ca 50 m hoogte. Na even bij een natuurlijke boog (arch) gekeken te hebben, moesten we dezelfde weg terug omhoog. Bij het terugzoeken van onze geparkeerde auto had Cor een nieuwe truc bedacht. Hij deed de auto met de afstandbediening open en zag zo welke autolichten knipperden. Helaas begonnen bij een andere auto ook de lichten te knipperen en rukte hij hiervan de deur open. De mensen die erin zaten waren erg verbaasd, dus hij zij gauw SORRY WRONG CAR. Het was voor mij ook vreemd, want die auto was wit en de onze is donker blauw. Dus dat was wel lachen. Boven (ca 1200 m) zijn we naar de echte grote krater van de Kilauea gereden, omdat er daar nog activiteit zou zijn. Volgens een ranger moesten we dit doen, als het donker was. Er was niet veel te zien, behalve dat de krater erg groot is. Na het avondeten (bij de Thai) zijn we terug gegaan naar de krater om de mooie oranje en rode gloed te zien. Het regende weer en het was aarde donker. Het was maar goed dat we er eerder op de dag ook geweest waren, want de parkeerplaats was bijna niet te vinden. De gloed in de krater viel door de mist erg tegen, ondanks dat het aarde donker was. Na een paar minuten hadden we het wel gezien.
We zijn op Big Island gearriveerd. Vliegen en auto’s ophalen/inleveren gaat nu zeer gemakkelijk. Dus we hadden om ca 14.30 onze nieuwe auto, hetzelfde model als op Kauai. Daar zijn we zeer tevreden mee. Vanuit het vliegtuig zagen we de hoge vulkanen Mauna Kea en Mauna Loa boven de wolken uitsteken. Maar onder de top lag een dik pak wolken, dus dat betekent regen. Ja hoor, ook hier zijn we op een van de natste plaatsen op aarde. Na even nog wat inkopen te hebben gedaan in de supermarkt waren we na 40 minuten rijden bij Volcano. Het was flink berg op en natuurlijk regende het onderweg. Halverwege was de afslag naar het dorpje Pahoa, waar een langzame lavastroom de berg aan het afkomen is en de huizen bedreigt. Er zijn daar al enkele huizen in vlammen opgegaan, maar de lavastroom is nu gestopt. Aangekomen in Volcano was het droog. De vegetatie is zeer weelderig. Overal nevelwoud met vooral verschillende soorten varens, waaronder hoge boomvarens. Ons nieuwe onderkomen is een kleine kamer in een gewoon aandoend woonhuis. De receptie is een paar blokken verder aan de andere kant van het dorp. Alles is wel aanwezig in de kamer, maar koken kunnen we niet echt. Iets opwarmen gaat nog net. Maar ja er is hier niet veel keus, of je kan ook zeggen, dat we verwend waren. In de supermarkt hadden we een opwarm maaltijd gehaald, als avondeten, maar die was niet echt lekker. Na het eten wilde ik nog wat gaan lopen, maar het regende en het is aarde donker. Er is ook niet veel te doen, 3 restaurants, 2 supermarktjes en een postkantoor. Dus lezen en vroeg slapen.
12 nov. Midden in de nacht werden we door Cor zijn ipad gewekt, omdat iemand wilde skypen. We zijn er nog niet achter wie het was. s’Morgens op de veranda ontbeten. Het was wel fris, maar niet koud. Daarna hadden we bedacht om de Kilauea Iki trail te gaan lopen in het nationale park Volcano. De Kilauea Iki is een krater die ontstaan is bij een grote eruptie in 1959. Voor 10 dollar per auto mogen we 7 dagen het park in en uit. De wegen en trails in het park staan goed aangegeven. Na eerst bij het visitors center rond gekeken te hebben, hadden we het begin van de trail snel gevonden. We liepen eerst een tijdje langs de rand van de krater, met mooie uitzichten in de diepte en de weelderige nevelwoud vegetatie om ons heen. Her en der bloeide de bamboeorchidee. Daarna daalden we af in de krater. Het weer was ons redelijk goed gezind. Wel was het nevelig en af en toe miezerde het een beetje, maar erg nat werden we niet. Beneden in de krater was het een romig geheel met al die gestolde lava. Op diverse plekken kwam wat stoom uit de grond en daar voelde het iets warmer aan. Na een forse wandeling kwamen we weer boven bij een parkeerplaats uit, maar daar stond onze auto nog niet. Hier stonden een paar bussen, want er was vlakbij een lavatunnel te bezichtigen. Het was niet soeps, maar wij zijn dan ook verwend. Na de wandeling zijn we de weg naar de oceaan gevolgd. We passeerden vele grote en kleinere lava vlaktes, terwijl het was gaan regenen. Beneden bij de oceaan was het echt een gigantisch lavaveld wat bij het water eindigde. Twee jaar geleden stroomde de hete lava hier nog in zee. Maar nu was alles rustig. Bij het water bleek langs het hele lavaveld een klif ontstaan te zijn van ca 50 m hoogte. Na even bij een natuurlijke boog (arch) gekeken te hebben, moesten we dezelfde weg terug omhoog. Bij het terugzoeken van onze geparkeerde auto had Cor een nieuwe truc bedacht. Hij deed de auto met de afstandbediening open en zag zo welke autolichten knipperden. Helaas begonnen bij een andere auto ook de lichten te knipperen en rukte hij hiervan de deur open. De mensen die erin zaten waren erg verbaasd, dus hij zij gauw SORRY WRONG CAR. Het was voor mij ook vreemd, want die auto was wit en de onze is donker blauw. Dus dat was wel lachen. Boven (ca 1200 m) zijn we naar de echte grote krater van de Kilauea gereden, omdat er daar nog activiteit zou zijn. Volgens een ranger moesten we dit doen, als het donker was. Er was niet veel te zien, behalve dat de krater erg groot is. Na het avondeten (bij de Thai) zijn we terug gegaan naar de krater om de mooie oranje en rode gloed te zien. Het regende weer en het was aarde donker. Het was maar goed dat we er eerder op de dag ook geweest waren, want de parkeerplaats was bijna niet te vinden. De gloed in de krater viel door de mist erg tegen, ondanks dat het aarde donker was. Na een paar minuten hadden we het wel gezien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
