Van Moskou naar Jekaterinenburg

Van Moskou naar Jekatrinaburg
Gisteren zijn we van het treinstation Kazansky uit Moskou vertrokken voor onze eerste etappe met de Transsiberië Express: de ruim 1800 km naar Jekaterinaburg. We zitten met onze groep (plus een aantal Russen) in één wagon, niet ver van de restauratiewagen. Elke wagon heeft twee Provodniks, die verantwoordelijk zijn voor het wel en wee van de wagons.
Net als de meeste Russen, spreken ook zij geen woord Engels. Op ons komen de Russen over als nogal nors en onvriendelijk, behalve als ze wat gedronken hebben.
Het is prettig vertoeven in de trein: gisteren zijn we de reis begonnen met Russische champagne, die onze reisbegeleidster meegenomen had. Onze vier-persoons coupé was al snel bezet met zijn zevenen en we hebben gezellig zitten kletsen en uit zitten vissen van elkaar wat we allemaal doen. Er trekt een landschap van oneindige berkenbossen aan ons voorbij, af en toe afgewisseld met een sparrenbos, soms wat huizen van hout of een wat ‘grotere’ stad. Om de kilometer staat er een paaltje waarop het aantal kilometers vermeld staat dat we vanuit Moskou afgelegd hebben.
In de restauratiewagon geprobeerd met een Russisch stel te converseren, wat niet makkelijk was. Hij bleek jarig te zijn en was dertig geworden. Dat moest gevierd worden. De wodkafles was al half leeg. Natuurlijk mochten we meedrinken. Dat toch maar niet gedaan. Op een gegeven moment had onze rus zijn taks bereikt en begon vervelend te doen. Dus toen terug naar onze eigen coupe.
We zitten met z’n vieren in een coupe. Er zijn twee stapelbedden. Wel wat krap, maar toch goed te doen. Het treinpersoneel komt regelmatig met wat te eten of te drinken langs. Uiteraard tegen betaling. ’s Avonds in de restauratiewagen gegeten, Boeuf stroganoff. De bijbehorende patatten waren een beetje erg vet en er zat geen saus bij. Marianne vond het niet echt lekker (en heeft besloten de rest van de treinreis als avondeten de uit Holland meegebrachte noedels te eten), maar voor Paul ging het wel. Je moet je aanpassen.

Na 28 uur in de trein kwamen we aan in Jekaterinenburg. De stad ligt op de grens van Europa en Azië, net na het Oeral-gebergte.
Na een korte wandeling door het mooie station stond op het stationsplein onze bus al te wachten, lekker makkelijk. We kregen eerst een stadstoer. Goed voor de oriëntatie, maar gids Olga had de vertel smaak zo goed te pakken, dat de halve bus in slaap dreigde te vallen. In ieder geval weten we nu wel in detail, hoe tsaar Nicolaas 2 en zijn familie hier aan hun einde gekomen zijn. Op die plek staat nu sinds 2003 een grote kathedraal (die de kathedraal op het bloed heet), ter nagedachtenis.
Onze kamer in het Park Inn hotel ziet er erg leuk, nieuw, modern en kleurig uit.
Na onze spullen op de kamer te hebben gezet nog even de stad in. Het is inmiddels al donker. We vinden deze stad, met 1.5 miljoen inwoners, tot nog toe erg leuk. Mooie gebouwen, kathedralen, brede straten, een mooie fontein en een gezellige sfeer. De auto’s en motoren doen wedstrijden op de brede straten, wie het eerst bij het volgende stoplicht is. Maar voor de zebrapaden stopt iedereen netjes om voetgangers over te laten.
De regen hebben we inmiddels achter ons gelaten. Het is nu wel fris, maar toch lekker weer.
We hebben tot morgenavond 9 uur de tijd om nog door deze leuke stad te slenteren en dan stappen we weer in de trein, 2 volle dagen en 3 nachten tot we in Irkutsk zijn.