De eerste dagen in Thailand

15 Januari 2023 zijn we aangekomen in Thailand. Na Covid 19 eindelijk weer een keer ver vliegen. Prompt wilde Thailand vlak voor onze reis weer Covid beperkingen opleggen, maar de volgende dag werden die al weer ingetrokken.

Op het vliegveld van Bangkok werden we opgehaald door Pam. Hij bracht ons naar Eric, die onze reis in elkaar gezet heeft. Maar Eric was er niet. Hij werd vervangen door Gerben. Met Gerben de reis nog een keer doorgenomen en toen door naar het hotel. Ons hotel was gelegen in een leuke buurt met veel kleine restaurantjes en barretjes, niet ver van het koninklijk paleis. Tegenover ons hotel lekker buiten gegeten. Het eten is goedkoop voor onze begrippen. Ik dacht dat het meeste eten wel erg spicy zou zijn, maar dat viel wel mee. Vaak wordt het heet gemaakt met een soort sambal. We zijn vroeg gaan slapen, want de volgende morgen moesten we al weer vroeg op.

Fietsen door Chinatown stond op het programma. Met de taxi naar de fietszaak van Co van Kessel. Co is al 10 jaar dood, maar zijn fietsrondleidingen bestaan nog. Met 10 toeristen, allemaal Nederlanders natuurlijk en 2 begeleidsters gingen we meteen op pad. De tocht ging over allemaal smalle achterom paadjes en je moest goed sturen door de onoverzichtelijke bochten. We keken zo bij de net ontwaakte Chinezen naar binnen. Of fietsten we ze bijna uit hun pyama. Het was maandag ochtend, dus ze zou al veel activiteit verwachten, maar het was juist erg rustig. De buurt werd wel al versierd voor het Chinese nieuwjaar, dat komend weekend gevierd wordt. Het was wel een leuke tocht. Er was ook een jong Nederlands stel bij met twee kleine kinderen en dat vonden de Thai erg leuk. Ze zwaaiden steeds naar de kleintjes. Onderweg nog een mooie tempel aangedaan en bij een klein winkeltje even pauze gehouden.

Na de fietstocht wilde Marianne via de rivier met de waterbus. Ze had uitgevonden dat we daarmee ook terug naar ons hotel moesten kunnen. Al gauw hadden we de opstap pier gevonden. Een Nederlandse moeder en dochter, die bij ons in de fietsgroep zaten, waren hetzelfde van plan en liepen met ons mee. Na een leuke bootreis moesten we bij pier 13 uitstappen. Vanaf het water heb je een mooi zicht op de hoge gebouwen van Bangkok.

Na even lekker bijgekomen te zijn op onze hotelkamer, zijn we in de namiddag naar het koninklijk paleis gelopen. Het was erg warm zo ongeveer 33oC. We probeerden langs de rivier te lopen, maar een echte boulevard was er niet. Om zo dicht mogelijk bij de rivier te blijven, liepen we dwars over de campus van de universiteit. Toen we bij het paleis aankwamen was het te laat om er nog in te mogen. We konden ook niet veel zien, want alles was ommuurd. Dus dezelfde weg maar weer teruggelopen. Terug bij het hotel was het al weer donker. ’s avonds lekker gegeten en ook een lekkere koffie gedronken. Dat was niet makkelijk. De tent waar we de eerste dag hadden gegeten had prima koffie. Helaas was die vol. Ik zag er wel mensen uit de fietsgroep zitten en stelde Marianne voor om bij hun aan tafel erbij te gaan zitten. Maar Marianne wilde ons niet opdringen. Dus 2 x een rondje gelopen, naar de fietsers gezwaaid en bij de buren naar binnen gegaan. Helaas daar was de koffiemachine kapot. Dus uiteindelijk toch terug naar onze koffietent waar onze fietsers inmiddels weg waren gegaan en er nu wel plaats was. Toch nog lekkere KOFFIE.

17 januari stond een tocht met gids door het Giethoorn van Bangkok op het programma. Onze gids Veenus zat om half negen klaar in de lobby. We werden meegenomen naar de bootbus en Veenus was verbaasd, dat we de weg al wisten. We gingen nu wel de andere kant van de rivier op

Het was best nog een stuk varen. Uiteindelijk moesten we bij pier 30 overstappen in een longtailboot. De hele boot voor ons alleen. Die boot had een vrachtauto motor. Met een flinke vaart gingen we een zijkanaaltje op. Die volgden we een tijdje. Er waren bijna geen andere boten. Heerlijk rustig voor ons alleen. Maar het was een mooie omgeving. Alle huizen waren voorzien van een soort overdekt uitbouwtje op het water, waar ze ’s avonds zaten. Volgens Veenus hadden nu veel mensen een baan in de stad. Er waren alleen nog oudjes en kleine kinderen thuis. Ook werd het land bijna niet meer bewerkt, waardoor er geen bootjes met groente en fruit naar de markt gingen. Dus de drijvende markten waren aan het uitsterven. Nou helaas was onze markt, waar we heen gingen, deze dag niet in bedrijf. Helaas wist Veenus dat niet. Dus toen maar lokaal wat gegeten, want de eetmarkt was wel open. Ook hebben we nog een mooie tempel bezocht en allerlei uitleg gekregen van Veenus. Hier kwamen geen toeristen. Wel lekker rustig. Inmiddels waren we in een kleine longtailboot overgestapt. Dit voor de kleine kanaaltjes. Nou dat was echt een speedboot. Met een grote snelheid vlogen we door de kanaaltjes. Alleen even rustig aan bij een tempel. Na enige tijd kwamen we weer bij onze grote longtailboot, die op ons was blijven wachten. Daarna ging het dezelfde weg terug.

Vandaag 18 Januari hebben we Bangkok verlaten. Pam heeft ons vanmorgen opgehaald om 07.45. Het viel me nog mee hoe snel we Bangkok uit waren, want het is een drukke stad. Vijf banen dezelfde richting is geen uitzondering. Bangkok is 40 bij 20 km groot. Om 08.00 waren we bij onze eerste stop. Bij Mae Klong is een markt gebouwd, waarbij ook de spoorrails in beslag zijn genomen. Een paar keer per dag moet de trein echter passeren en worden alle koopwaar naar achteren geschoven en worden de luifels opgetrokken. Dat zou om 08.30 zijn. Wij werden bij de markt afgezet en liepen via het spoor dieper de markt op. Het was erg druk met lokale bevolking, maar ook met toeristen, alhoewel dat laatste ook wel meeviel. Om klokslag 08.30 kwam de trein al toeterend aangereden. Heel langzaam. Vlak ervoor werden de luifels omhoog gegooid en toonbanken op kleine rails naar achteren gereden. Lage koopwaar bleef tot de rails staan. Vervolgens moest iedereen een beetje inschikken, want de trein was best nog wel breed. Zodra de trein voorbij ging alles weer naar het oude. Het was een bizarre ervaring.

Na nog even rondgelopen te hebben ging onze trip verder naar een drijvende markt Damnoen Saduak. Na een uurtje rijden waren we er. We hadden gelezen, dat de markt vanaf het water in een bootje een mooie ervaring was. Omdat de eerste drijvende markt gisteren mislukt was, was al onze hoop hierop gericht. Helaas een veel te duur kaartje gekocht, maar wel de hele boot voor ons alleen. We werden nu geroeid. Hier waren inderdaad genoeg bootjes met koopwaar, maar alles gericht op toeristen. Lokale mensen waren er niet op de markt, die ook nog eens vrij klein was. Na nog geen halfuur peddelen, waarvan 10 minuten over de markt, waren we al weer terug. Daarna hebben we langs de kades gelopen en dat was veel leuker. Inmiddels waren er heel veel toeristen met bootjes aangevoerd en zat het markt kanaal helemaal verstopt. Afijn het was toch nog leuk.

Na een lekkere lunch bij een lokaal restaurantje onderweg kwamen we in Kanchanaburi aan. Hier is de brug over de rivier de Kwai. We zijn over de treinbrug uit de oorlog naar de overkant gelopen. Het was niet erg druk. Ik had een heel verkeerde indruk van de brug. Ik dacht dat hij over een ravijn liep, maar de brug verbindt twee lage oevers. We hebben ook nog even door het museum gelopen, maar hier stonden wat spullen uit de oorlogstijd uitgestald. Je had er gewoon geen beleving van. Ook zijn we nog op de erebegraafplaats geweest. Er liggen daar heel veel Nederlanders begraven.

Daarna zijn we doorgereden naar de longtailboot, die ons die ons naar het drijvende hotel bracht. Het hotel is net een aantal woonarken, die in een kloof van de Kwai rivier liggen. Erg leuk. We hebben een simpele kamer zonder elektriciteit. Ik zit nu bij een olielampje dit verslag te tikken met uitzicht op de rivier. Het is wel aan het afkoelen. Nadat we aangekomen waren zijn we gaan zwemmen in de rivier. Bij het eerste ponton zijn we met zwemvest aan (verplicht) de rivier ingesprongen en de hele reeks ponton met hutjes langs gedreven en aan het uiteinde weer aan wal klimmen. Er stond best een stevige stroom. Met de olielampjes is er wel sfeerverlichting, maar niet genoeg licht om iets te doen. Dus een hoofdlampje (en die hadden we gelukkig mee) is onontbeerlijk. Ook tijdens het avondeten was mijn hoofdlampje handig. De hutten zijn in de stijl van de lokale Mon stam gebouwd en de medewerkers waren ook van de Mon stam.

Inmiddels zijn we weer een dag verder en is het 19 Januari. De ochtend begon fris met nevelflarden over het water. We waren de eerste die vertrokken. Pam wachtte ons al op. Het was een uurtje rijden naar de Erawan watervallen. Onderweg zagen we een soort processie (behoorlijk lang) van schoolkinderen, die heel mooi gekleed waren. Sommige waren zelfs, als een halve koningin gekleed. Pam wist niet wat het was.

Omdat we vroeg waren, was het bij de watervallen erg rustig. Het was er berekend op heel veel mensen. De weg langs de watervallen en stroomversnellingen ging meestal geleidelijk en soms stijl omhoog. Er zijn 7 niveau’s. Maar de onderste waren het mooist, niet hoog, maar gewoon mooi. Je mag zwemmen, maar dan wel met zwemvest aan. Dat moest je dan wel mee omhoog dragen in de hitte, want het werd snel warmer. Wat mij betreft was een zwemvest helemaal niet nodig. We zijn iets verder dan niveau 5 gegaan. Daarna kreeg ik een honger dip. Maar boven niveau 2 mocht je niet eten en drinken (op straffe van 1000 baht boete), vanwege de brutale apen en vervuiling van de omgeving. Op de terugweg kwamen er veel mensen omhoog, dus wij blij, dat we het rustig hadden.

Na de lunch stond een tochtje met de trein langs de “Death Railway”. Hier loopt de Birma spoorlijn vlak langs de rotswand. Er is een heel met de hand uitgehakt in de rotsen en is er een soort brug langs de rotsen gemaakt. Dit heeft ook zeer veel dode dwangarbeiders en krijgsgevangen opgeleverd. Vanuit ons vertrekstation liepen we over de rails een stuk naar “Death Railway”, vanwaar ook een mooi uitzicht over de rivier was. Uiteindelijk reden we met de gewone trein een paar haltes mee. Het stukje vlak langs de rotsen en over het ravijn was spectaculair en werd stapvoets gedaan. Daarna werd er weer normale snelheid gereden door vlak landschap. Bij het derde station gingen alle toeristen er weer uit en stond ook Pam ons weer op te wachten. daarna was het nog een uurtje rijden naar ons luxe hotel langs de rivier de Kwai. De rest van de middag was uitrusten bij het grote zwembad.