Van Guamote naar Cuenca

22 Februari

Vandaag donderdag is de grote weekmarkt in Guamote. Met de bus gingen we al vroeg op pad naar de veemarkt, iets buiten het dorp. Daar moest ook de bus ergens blijven staan, want bijna alle straten van het dorp waren ingenomen door kraampjes en dan konden we niet meer weg komen. De veemarkt was het gebruikelijke gezeul met dieren, maar geen mishandelingen. Dezelfde dieren stonden bij elkaar, zoals schapen, koeien, lama’s, varkens en paarden. Alles werd aan- en afgevoerd met pick-ups, ook mensen. Het was een hele leuke markt, want de indianen hadden zich allemaal zo mooi mogelijk gekleed. De dames liepen in mooie rokken die aan de onderkant geborduurd waren en diverse kleuren hadden. Daarop hadden ze geborduurde bloesjes, en daaroverheen een gekleurde poncho. Op hun hoofd allemaal dezelfde soort hoed. De mannen droegen allemaal een hoed en een poncho. Een stukje verderop was de markt voor het kleinvee. Daar werden o.a. kippen, duiven, ganzen en cavia’s verkocht en ook eieren. Cavia’s worden hier als een lekkernij gezien. Tenslotte was in een hal in het dorp de fruit en groentemarkt. En in de straatjes werd het overige verkocht. Het was een geweldig leuke markt. Hier hadden we op gewacht. Toeristen zijn er bijna niet, maar wel heel veel kleurige indianen. Rond 12 uur moesten we vertrekken naar onze volgende stop, Ingapirca. Het landschap onder was prachtig. Bovenaan waren de bergen glooiend, maar meer naar beneden waren het steil uitgesleten canyons. We zitten nog steeds rond de 3000 m hoog. Bij het stadje Alausi, waar we langs kwamen, ging vroeger de trein langs de duivels neus (Narez del diablo). Dit was een moeilijk gedeelte om het treinspoor aan te leggen. De trein gaat hier zigzaggend omhoog (en naar beneden). Vroeger reden er ook veel mensen mee op het dak van de trein. Maar sinds Corona zijn de spoorwegen van Ecuador failliet, dus er rijdt geen enkele trein meer in Ecuador.

Ons hotel, De Posada van Ingapirca lag op 3340 m en had een mooi uitzicht rondom. De kamer was was erg klein en het bed ook. Maar voor ons geen probleem.

Vanuit ons hotel was de Ingapirca te zien ofwel de inca-muur. Daar zijn we de volgende dag heen gegaan om het goed te bekijken. Hier woonden inca-priesters samen met jonge maagden. Als er een belangrijke priester was overleden werden er 12 maagden levend mee begraven. Ze werden nog wel eerst gedrogeerd, zodat ze bewusteloos raakten.

Daarna ging de reis verder naar Cuenca door eenzelfde mooie omgeving, als de dag ervoor.

24 februari

Gisteren aangekomen in Cuenca. Dit is de mooiste stad van Ecuador, gebouwd op het puin van een verwoeste inca-stad. De Inca’s hadden de stad zelf verwoest, om het niet intact in de handen van de vijand, de Spanjaarden te laten vallen. Even was er sprake van dat Cuenca de hoofdstad van Ecuador zou worden, maar uiteindelijk won Quito. De oude binnenstad is inderdaad erg mooi, vooral de kerken. Na aankomst zijn we gaan lunchen. We eten hier veel te veel. Een ruim ontbijt en dan twee keer warm eten. Na de lunch kregen we een rondleiding van Nella, die ons ook de binnenkant van het provinciehuis liet zien, waar je normaal als toerist niet in mag. In de hal hangen allemaal portretten van mensen, die ooit gouverneur van deze provincie waren. Er was maar 1 vrouw bij. Ook het justitie gebouw mochten we zo van binnen bekijken. Naast het plein bij de bloemenmarkt staat een klooster. Daar wonen nonnen die niet door de buitenwereld gezien mogen worden. Ze verkopen kruidendrankjes, die je krijgt door op een draaiplateau het geld te leggen, dan draaien en dan is het dus eerlijk oversteken. In die hal waren ook allemaal mensen aan het bidden en een kaarsje aan het opsteken. Op een gegeven moment ging de grote deur open en zagen we een non, maar die was wel volledig gesluierd. Er werd snel wat naar buiten gehaald en daarna sloot de grote deur weer. Aan het centrale plein staat een prachtige kathedraal waar vandaag een mis was. Het gezang in de kathedraal klonk erg mooi. Vandaag zijn we met z’n tweeën op stap geweest. Eerst een stuk lopen langs de rivier en daarna het centrum doorkruist, allemaal leuke pleinen met kerken. Op het centrale plein was het erg druk. Er stond de hele tijd wel iemand muziek te maken of te zingen. Ook waren er veel andere straatartiesten bezig om iedereen te vermaken. Zo was er een man zonder hoofd maar wel met hoed op en zonnebril. Een levend standbeeld en natuurlijk ook veel verkopers van kleine snuisterijen. Ook kon je met een Sint Bernhard hond op de foto. Dat werd best wel regelmatig gedaan door de Ecuadoranen. Nu even rust.