Santa Cruz, Galapagos

28 Februari

Het was inderdaad vroeg. Om 6 uur stond iedereen met bagage in de hal klaar om te gaan. Er werd gezegd dat er misschien veel controle zou zijn en dat we daarom vroeg aanwezig moesten zijn op de pier. Maar niks van dat al. We konden zo doorlopen. Er varen verschillende boten uit dus wij kregen een badge om van de boot waar we mee zouden gaan. Met een kleiner bootje werden we naar de grote boot gebracht. De boot was eigenlijk helemaal niet zo groot, er konden maar 38 personen mee. We vertrokken precies op tijd en 2 uur later stonden we op de kade van Puerto Ayora op het eiland Santa Cruz. We reden eerst even langs het hotel om de koffer weg te brengen en daarna meteen op pad. Op naar de reuzen schildpadden. Het landschap is groen, omdat het veel geregend heeft afgelopen tijd. Op dit eiland is veel veeteelt en landbouw. Vlak voor de ranch werd nog even gestoptWe liepen naar twee oude vulkaankraters. Het leken wel sinkholes, de wanden waren erg steil.

De reuzen schildpadden leven over het hele eiland verspreid, maar op de ranch waar we heen gingen waren er heel veel. De populatie op dit eiland bedraagt ongeveer 9000 stuks. De grote joekels hadden de schaduw opgezocht of lagen in poelen. Ze zochten in ieder geval verkoeling. Nou dat konden wij ook wel gebruiken. Na een stuk of vijf schildpadden in een poel en nog hier en daar een andere, hadden we het gezien. We liepen nog een lavatunnel door en daarna ging het naar de restauratie. Daarna moesten we meteen door naar het Darwin centrum, om te zien hoe er met de reuze schildpadden werd gefokt. Inmiddels was het 2 uur ’s middags en had niemand meer puf om naar de uitleg ven onze twee gidsen te luisteren. De meesten wilden terug naar het hotel. Dat probeerden we onze gidsen duidelijk te maken, maar die hadden een programma wat afgemaakt moest worden. Ze voelen de Nederlandse mentaliteit nog niet goed aan. Uiteindelijk zijn we lopend naar het hotel gegaan. Dat was niet zo ver lopen. Het hotel kijkt mooi uit op zee. Na een uurtje rust hebben Marianne en ik de rest van de middag doorgebracht bij een kleine vissershaven. Daar werd een tonijn gefileerd op een bootje. Restjes vis werden over boord gegooid en daar kwamen veel dieren op af. Ze waren er allemaal. De zeeleeuwen, pelikanen, fregatvogels, leguanen enz. In het water zagen we een grote rog, een schildpad, een kleine rifhaai en een kleine mantarog. De grote rog zwom rondjes van ca 5 min, zodat we hem steeds weer zagen. En alle dieren zijn niet bang voor mensen en je kan ze erg dicht benaderen. Op de terugweg zagen we nog een zeeleeuw voor de ingang van een winkel liggen. Ik hoorde wel dat het beest gevoerd werd, want de winkel lag best nog wel een stukje van zee.

Morgen is er een druk programma, maar de ochtend wandeling van 3 uur slaan wij over. Er zou niet veel speciaals te zien zijn en ze gaan ook nog een uur strand doen. Wij gaan een ochtend vakantie houden.

29 februari donderdag

We hebben een heerlijke rustige ochtend gehad. Wat souvenirs gekocht en op ons gemak door het dorp gelopen. Gids Rissel wordt niet meer gepruimd in de groep. Hij doet alles om zichzelf te promoten en loopt allemaal onzin verhalen te verkopen. Een paar van de groep hebben gevraagd hem weg te sturen en dat zou ook gaan gebeuren, maar plotseling moest hij toch weer blijven. Inmiddels had hij mij verteld dat hij voor de middag weg moest, vanwege een afspraak bij de dokter. Nou die had hij ineens niet meer, maar wij wisten wel beter. Vervolgens zei hij tegen ons, dat we om 11.45 klaar moesten staan voor het middag programma, terwijl 12.15 was afgesproken. Dat laatste was ook goed. Dus gids Rissel liep uit z’n nek te kletsen. Degene die ’s morgens waren gaan wandelen, vonden het de moeite waard. Het was een mooi strand en voor het strand hadden ze hamerhaaien gezien. Wij hadden geen spijt, een beetje rust was ook niet verkeerd.

Om 12.15 gingen we naar Berlin beach om te gaan kanoën. Met een taxibootje werden we een stukje op weg gebracht. Daarna was het nog een klein stukje lopen. Het was weer behoorlijk heet, maar gelukkig stond er een zeewind. Op het strand kregen we allemaal een tweepersoons kano. Marianne wilde achterin, want ze vond dat ik vorige keer (in Nieuw Zeeland) te weinig peddelde. Nou nu gleed ik constant onderuit in mijn zitje. Het zat zo oncomfortabel, dat ik terug wilde. Maar Marianne wilde graag verder en gelukkig vond ik uiteindelijk een beetje mijn draai. Na twee baaien achter gids James aan gepeddeld te zijn kwamen we bij een mooie kloof, die we een stukje ingingen. Opeens sprongen 2 man uit de kano naast ons in het water. Het was er niet diep. Wat bleek er zat een mierenkolonie in hun kano. Volgens de gids beten deze grote rode mieren niet, maar ze wilden toch wel zonder mieren in de kano zitten. De kano omgedraaid, zodat de mieren zwemmend terug konden. Vervolgens zagen we nog een zwemmende zeeleguaan. De leguanen zijn hier zwart en lelijk en niet zo groot als op bijvoorbeeld Aruba. Maar ze zijn ook wel weer grappig. Daarna ging het dezelfde weg weer terug. We zagen nog een schildpad. Zeeleeuwen waren hier niet. Na terugkomst bij het strand werden de kano’s weer ingeleverd en gingen wij verder naar dezelfde kloof, als van het kanoën, maar nu landinwaarts. Vanuit zee was er geen ingang, maar het zoete water was wel gemengd met zeewater. Hier gingen we zwemmen. Het water was koud, flink kouder dan de zee, maar voor mij was het een heerlijke afkoeling. Volgens gids James mochten er maximaal 35 mensen tegelijk daar zwemmen. Je moest je tijd reserveren en je kreeg een uur de tijd. Daarna kon je op het strand nog snorkelen, maar door de vloed was het water troebel. Wij zijn terug gegaan om onze spullen te laten drogen, want morgen gaan we naar huis.

We hebben even gerelaxt en daarna op pad om te eten. Onderweg lag de zeeleeuw weer bij de ingang van de winkel, alleen nu kwam hij wel in actie. Hij stak op zijn gemak de weg over en vervolgens ook het fietspad. Al het verkeer stopte netjes. Daarna was het nog een klein stukje naar zee. Het fietspad ligt er trouwens niet voor niets. Veel locals fietsen op mountainbikes en ook toeristen huren vaak een fiets. Er rijden ook veel elektrische scooters rond en een soort elektrische fatbikes met hele brede banden. De taxi’s zijn allemaal dikke pick-up wagens (o.a. Toyota Hilux). Ze kosten 1.50 dollar per rit in Puerto Ayora.

Na het eten zijn we de pier nog even opgelopen. Daar zag je in het licht van de lampen een heleboel jonge haaien zwemmen. En op de pier lagen natuurlijk zeeleeuwen te slapen. Het is nog steeds erg warm en vochtig. Na onze wandeling was het tijd om de koffers te pakken voor de reis naar huis.