Afzien, De Doemberg en Wellington

Leuk om al jullie reacties te lezen, dat motiveert des te meer om hier mijn verhalen neer te zetten!
Het is hier nu maandagmiddag, tegen tweeen. Ik heb zoeven in het Te Papa museum 1,5 uur cultuur gesnoven en dat was voldoende. Het Te Papa museum is overigens het eerste dat hier gratis is!
Vrijdag hadden we weer een reisdag met een aantal korte wandelingetjes van ca. 1,5 uur tussendoor. De eerste wandeling was door een geothermisch park met kokende modderpoelen, stoom uit de grond en prachtig gekleurde meertjes. Een meertje had een geelgroene kleur die ik nog nooit gezien heb. De benaming van Petra (reisgenote) kwam nog het meest in de buurt: markeerstiftgroen.Daarna volgde een wandeling naar een waterval en langs een rivier. Aan het einde van die wandeling hebben we in de rivier gezwommen, daar waar een geothermische bron in uitkwam: lekker warm. Niet dat het hier koud is hoor, ik smeer nog elke dag met factor 30. In het Tongariro nationaal park hebben wij in 4-persoons huisjes overnacht. Wij deelden ons huisje met Jan en Nancy, een lief Belgisch stel en dat levert soms grappige momenten op (wisten jullie dat een chauffage een verwarming is?). Vanuit onze huisjes kijken wij uit op de Doemberg uit Lord of the Rings en op de rest van het park: een prachtig weids uitzicht. De Doemberg heet officieel Mount Ngauruhoe en is een typische vulkaan met perfect symetrische hellingen, vandaar ook gekozen voor Lord of the Rings.
Twee dagen geleden de Tongariro crossing gelopen (Sjef, wij hebben er overigens wel langer over gedaan dan 6 uur hoor): 19.8 km (volgens de GPS van een van onze reisgenoten), 800 m stijgen en 1000 m dalen. Die dag om 5.45 opgestaan (tja, het is dan wel vakantie, maar ik ben nog geen dag later dan half 7 opgestaan). Om 7 uur werden we met een busje opgepikt om naar het startpunt van de route te gaan. We zijn om half 8 gaan lopen en waren om half 4 bij het eindpunt waar de bus ons op zou pikken. Een prachtige wandeling, spectaculair vulkanisch landschap, grote kraters en stoompluimen die uit de grond komen en (ja weer) prachtig gekleurde meertjes van turkoise tot helderblauw. Ook de bergen hebben allerlei kleuren van grijs tot bijna rood. Maar: wel vermoeiend, ik had geen voeten meer over na die 19.8 km en vooral die laatste 2 km hadden ze van mij mogen schrappen.
De vegetatie was erg gevarieerd, van alpine begroeing, heide en allerlei andere onbekende struikgewassen tot varens.
We liepen de laatste km's door een prachtig bos vol met allerlei soorten varens, maar op een bepaald moment ben je te moe om daar echt van te genieten.
De dag daarop zijn we vertrokken naar Wellington, door een liefelijk landschap, groene heuvels, hier en daar wat bomen en schaapjes. Bijna elk stadje dat we onderweg passeren heeft iets bijzonders dat een bijnaam oplevert: Gumbootvillage (daar doen ze wedstrijden wie het verste de laars van zijn voet kan gooien) Carrotvillage (geen idee wat ze daar met die wortelen doen), etc.

Wellington is onze laatste plaats op het Noordereiland en is een levendige stad, tegen de heuvels aangebouwd en het is heerlijk om hier gewoon rond te slenteren, op de kade naar voorbijgangers te kijken of niets te doen. En: uiteraard vanmorgen om 8.10 Cafe latte en een muffin als ontbijt bij Starbucks. Gisterenavond zijn we nog met het kabelbaantje naar boven gegaan en hebben daar in de botanische tuin rondgelopen. Vandaar heb je een schitterend uitzicht op de baai waar Wellington aan ligt.
We vliegen morgen in kleine vliegtuigjes naar het Zuidereiland, er kunnen max. 12 personen in en ook onze bagage is gelimiteerd. Als we teveel hebben (dat hebben we dus), komt de rest na. Vanaf Mount Victoria hebben we gisteren de landingsbaan gezien, die is niet al te lang en eindigt in het water. Na onze vlucht, varen we met de boot naar het beginpunt van een tweedaagse wandeltocht door de Marlborough Sounds: de Captain Cook Trail. We overnachten in een homestead. De eerste dag lopen we ca. 6 uur en stijgen we 700 m, dat wordt weer afzien na al dat geslenter vandaag! E.e.a. is overigens wel afhankelijk van het weer, want als het regent is de route te gevaarlijk om te lopen, dan moeten we met de boot (ook niet erg!), maar dat lezen jullie allemaal de volgende keer wel.