Heel veel dieren

Ik rol nu al twee avonden om een uur of 8, half 9 doodmoe mijn banda in. Er scharrelt hier ‘s avonds een hippo door het kamp en ik heb maar een alternatief toilet in mijn banda gemaakt van een halve lege waterfles. Dat functioneert prima. Dat ik zo moe ben komt door de vele, vele indrukken van de afgelopen dagen en dat de cultuurintegratie der bacillen nog niet helemaal voltooid is. De energiereserves beginnen een beetje op te raken en voor de volgende reis ga ik zeker geen gevulde koek meer afslaan van te voren. Ik kan er nu eigenlijk wel een stuk of wat gebruiken om de voorraad energie weer op peil te brengen.
Vanochtend een boottochtje over de Nijl gemaakt naar de delta gemaakt, daar waar de Victoria nijl uitkomt in het Albertmeer en verder gaat als Albert nijl.
We hadden een stalen bootje, waar we met ons vieren en onze bootsman net inpasten. De zon brandt nog steeds flink en ik weet zo langzamerhand niet of ik bruin ben door de zon of door het stof.
Tijdens onze tocht hebben we veel olifanten en buffels gezien en de zeldzame shoebill, onze gids was erg enthousiast toen we het dier zagen want het beestje is bijna uitgestorven. Wij vonden het een lelijk beest, maar goed, dan is het nog triest dat hij bijna uitgestorven is. Op het Albertmeer hebben we met onze boot vastgezeten in een vissersnet, maar daar kwamen we uiteindelijk weer uit. Het motortje haperde daarnaast regelmatig. Door dat haperende motortje hadden we een paar momenten waarop we achterom naar onze bootsman keken om te vragen waarom hij geen aanstalten maakte om dat ding te starten. Situatie 1 was dat er 3 buffels op ca. 30 meter afstand stonden (bootje was naar de kant gevaren om ons een goede blik op die gevaarlijke beesten te gunnen) en in situatie 2 stond een olifant nog dichterbij en vooral toen die onze richting uitkwam (dat bleek later toeval te zijn) hadden wij zoiets van: uhhh, weg hier.
Onze bootsman reageerde nogal lakoniek, volgens hem deed een olifant niets als je geen geluid maakt, ik heb andere informatie.
‘s middags hebben we gerelaxt bij een vreselijk luxe lodge, 7 overnachtingen hier is gelijk aan onze hele reissom, dus in dit soort locaties komen wij alleen om ons te verlustigen aan al die luxe. Het valt hier ook een beetje uit de toon, ik heb in mijn simpele bandaatje met ½ fles als toilet toch meer het gevoel dat ik in Afrika ben (of ben ik gewoon jaloers?).
Na onze relaxpartij hebben we weer een gamedrive gemaakt en ik heb weer mijn ogen uitgekeken. We moeten intussen honderden nijlpaarden gezien hebben, tientallen olifanten, ca. 100 giraffes (Annette heeft geturfd dat we in 5 minuten tijd 45 giraffes gezien hebben), een paartje prachtige grijze kraanvogels (dat diertje staat ook op de Ugandese vlag), verschillende soorten arenden, ijsvogels in de mooiste kleuren (fel oranje blauw, zwart /wit gespikkeld, blauw/zwart). Op elke 50 meter of nog dichter op elkaar staat wel een dier, soms 3 rijen dik: een buffel op de voorgrond, wat hartebeesten in de buurt en olifanten in de verte op de achtergrond. Op een bepaald moment zagen we een jakhals een Afrikaanse visarend wegjagen terwijl de hartebeesten toekeken. Ook wilde zwijnen zijn hier in overvloed, ook in ons kamp. Als ze wegrennen, doen ze heel grappig hun staart rechtomhoog, al seen soort antenne. Nijlpaarden zijn zulke leuke beesten (ja, ik weet dat ze ook gevaarlijk zijn), als we voorbij varen volgen ze ons met die bolle ogen die net boven het water uitkomen.
We moesten vanavond even op het pontje wachten dat ons zou overvaren en hebben dat halve uurtje benut met foto’s proberen te maken van hippo’s met open bekken tegen de zonsondergang.
Oh ja, en naast het rijtje dieren dat ik al genoemd heb: we hebben vanmiddag ook een luipaard gezien, liggend op een boomtak. Dat schijnt heel bijzonder te zijn, Aldus mijn doorgewinterde reisgenoten. Voor mij is alles hier heel bijzonder en ik ga nu slapen om al die indrukken te verwerken.
Sula bulungi,
Marianne